توسط : الن ویک ۲، یک دنباله بی‌نقص برای این سری بود و تقریباً هیچ ایرادی ازش نمی‌شه گرفت. علاوه بر گیم‌پلی، داستان، گرافیک و فضاسازی خارق‌العاده، موسیقی این بازی هم به‌یادموندیه. موسیقی متن الن ویک رو می‌تونید تو این پست دانلود کنید. تنها چیزی که جاش توی بازی خالی بود، قسمت‌های Night Springs تو تلویزیون‌های داخل بازی بود. پیدا کردن این داستان‌های عجیب و غریب که از سریال منطقه گرگ‌ومیش (Twilight Zone) الهام گرفته شده بودن، تو بازی اصلی Alan Wake که سال ۲۰۱۰ اومد، حال خاصی داشت. واسه همین وقتی دیدیم انگار دیگه پخش نمی‌شن یه کم ناامید شدیم.
خبر خوب اینه که این سری با بسته الحاقی Alan Wake II: Night Springs برگشته و حالا می‌شه کامل بازی‌شون کرد. این بسته الحاقی سه تا داستان جداگانه داره که ما رو دوباره به شهر کوچیک Bright Falls می‌برن. کل این تجربه کمی کوتاه به‌نظر می‌رسه، چون می‌شه هر سه تا اپیزود رو تو دو ساعت تموم کرد ولی خب تو همون مدت می‌شه حسابی با این کابوس‌های جدید دیوونه‌وار حال کرد.
اولین اپیزود Night Springs به اسم طرفدار شماره یک (Number One Fan) قطعاً هم غیرعادی‌ترین و هم خشن‌ترین اپیزود این مجموعه‌ست. تو این اپیزود می‌تونیم تو نقش رز مریگولد (Rose Marigold)، طرفدار دوآتیشه Alan Wake بازی کنیم که تو رستوران Oh Deer Diner تو Bright Falls داره گارسونی می‌کنه. این اپیزود که پر از اکشنه با صحنه‌هایی شروع می‌شه که رز داره فنجون‌های قهوه رو پر می‌کنه و بشقاب‌های پر از خرده کیک رو جمع می‌کنه، ولی خیلی زود مجبور می‌شه با یه گروه تشنه خون راه بیفته، چون یه پیام اضطراری از خود آلن ویک دریافت می‌کنه که ظاهرا دزدیدنش. چطوری این درخواست کمک رو می‌گیره؟ از طریق یه پیام غیرمنتظره که از دهن کج و کوله یکی از اون ماهی‌های آوازه‌خوان Big Mouth Billy Bass که روی دیوار نصب شده. آره، تو Night Springs از همون اول معلومه که همه چی جور درستی نیست و حسابی عجیبه.
خب؛ تو قسمت «طرفدار شماره یک»، دیگه خبری از اون بخش‌های بقا و زنده موندن تو Alan Wake II نیست. یه تفنگ خوش‌دست رو انداخته‌ن رو دوش رز و جیب‌های پیشبندش رو پر از فشنگ کرده‌ن. کل اپیزود تو اون تایم جادویی قبل از غروب آفتاب اتفاق می‌افته و هیچ‌کدوم از دشمن‌ها تو زره سایه‌وار قرار ندارن. پس لازم نیست با چراغ‌قوه باتری‌خور، زره تاریکی رو بکشنید تا بتونید دشمن‌ها رو از بین ببرید. به‌جاش، تو این اپیزود اون مبارزه‌های چراغ‌قوه‌ای که امضای این سری بودن، جاشون رو با یه تیراندازی و دویدن پرهیجان عوض می‌کنن.
هرچند شلیک گلوله‌های خوش‌صدا شاید ساده‌تر باشه، اما هنوزم با اون موسیقی راک دهه پنجاه و حرف‌های بامزه‌ای که رز موقع له کردن هر دیوانه تبر به دست می‌زنه، خیلی باحاله. اولین اپیزود Night Springs کل مجموعه رو با یه عالمه صدای گلوله و یه عملیات نجات هیجان‌انگیز به دست رز شروع می‌کنه.
Alan Wake II: Night Springs؛ داستان فرعی مهمان
قسمت دوم یعنی ستاره شمالی (North Star)، خیلی آروم‌تره و می‌بردتون تو عمیق‌ترین تاریکی‌هایی که از یه بازی Alan Wake انتظار دارین. اولش خیلی ذوق می‌کنید که دوباره تو نقش جسی فیدن (Jesse Faden) از بازی Control بازی کنید، اما ذوق‌تون شاید یه ذره کور شه وقتی بفهمید اون تفنگ باحال متغیر و قدرت‌های فوق‌العاده‌ش رو از بازی اکشن خفن ۲۰۱۹ با خودش نیاورده. با این حال، این قدم زدن نیمه‌شب تو شهربازی ترسناک Coffee World که تو بازی اصلی Alan Wake II بود، بعد از اون کشتار بی‌فکر و شادِ اپیزود قبلی، حسابی ترس رو بالا می‌بره. جسی فقط یه چراغ‌قوه و یه تپانچه معمولی داره و باید با همون سایه‌های ترسناکی مبارزه کنه که پارسال تو بازی اصلی باعث حس پارانویای گیمرها نسبت به همه سایه‌ها شده بود.
ستاره شمالی معمامحورترین اپیزود تو این بسته الحاقیه و حتماً از کشف کردن کدهای صفحه‌کلید و کنترل چرخ‌و‌فلک تو این تحقیق کوتاه درباره گم شدن مرموز برادر جسی، خوش‌تون میاد. ولی خب، می‌شه گفت از بین سه تا اپیزود Night Springs، این دومی کم‌رنگ‌ترین اپیزوده. ستاره شمالی نتونسته از اون قدرت‌های خارق‌العاده شخصیت مهمونش استفاده کنه و خیلی از اتفاقاتش شبیه یه بازی ترسناک بقای معمولیه. کل این اپیزود دوم انگار یه نوشیدنی داغ از غرفه Coffee World بود؛ به اندازه کافی هیجان‌انگیز، ولی با یه ته‌مزه تلخ تو دهن.
منطقه گرگ‌ومیش
خوشبختانه سومین و آخرین اپیزود Night Springs یعنی Time Breaker بهترین و جسورانه‌ترین اپیزوده و به بهترین شکل ممکن این مجموعه رو جمع می‌کنه. اینجا ما نقش شان اشمور (Shawn Ashmore)، بازیگر دنیای واقعی رو بازی می‌کنیم که تو یه بازی جدید با کارگردانی سم لیک، مدیر خلاقیت Remedy Entertainment، دوباره داره نقش کلانتر بریکِر از Alan Wake II رو بازی می‌کنه. تو یه تایم استراحت تو فیلم‌برداری، بعد از یه صحنه جالب که توش لِیک با یه عالمه مخفف، یه توضیح فوق‌العاده خودآگاه از داستان بازی جدیدش می‌ده، مستر دور (Mr. Door) که همتای Night Springs برای راد سرلینگ (Rod Serling) محسوب می‌شه، شان رو در یه چشم‌به‌هم‌زدن به زمان و مکان دیگه‌ای می‌فرسته.
بعدش یه سری صحنه‌های سوررئال پشت سر هم میان تو مسیرهای جنگلی ترسناک و راهروهای گیج‌کننده هتل که به‌شکل توهم‌آوری از تصویر سیاه و سفید تلویزیون‌های قدیمی به رنگ‌های جیغ صفحات کمیک تغییر می‌کنن؛ انگار دارن با این کار، کارهای قبلی Remedy رو تو سری Max Payne یادآوری می‌کنن. اگه بیشتر از این بگیم داستان رو لو می‌دیم، ولی تو این قسمت کلی غافلگیری جالب تو داستان و طراحی مراحل هست که به خفن‌ترین لحظات بازی اصلی Alan Wake II می‌رسه. این باعث شد که Night Springs با یه اوج فوق‌العاده گیج‌کننده تموم شه که دلت می‌خواد بازم بازیش کنی.
نتیجه‌گیری
Alan Wake II: Night Springs یه مجموعه جمع‌وجور از داستان‌های جداگانه‌ست که از تیراندازی‌های خشن و سرگرم‌کننده تا بخش‌های پر هیجان ترسناک بقا رو شامل می‌شه و بعدش می‌ره سراغ اون دیوانگی‌های محض که باعث می‌شه دنیای دیوانه‌وار Remedy اینقدر جذاب باشه. طبیعتاً از نظر گیم‌پلی چیز زیادی توی بازی جدید نیست. با این حال، خوشی‌های برگشتن کوتاه‌مدت به دنیای Alan Wake خیلی بیشتر از ناراحتی‌هاش بود و اگه Remedy یه بسته الحاقی دیگه با یه عالمه داستان کوتاه بسازه، گیمرها با کمال میل بازیش می‌کنن. اما ممکنه تو آینده Night Springs بیشتری وجود داشته باشه؟ امیدواریم.
