بازی Avowed؛ مبارزات جذاب، سیستم نامتعادل و داستان هدر رفته

بازی Avowed حال و هوای The Elder Scrolls V: Skyrim رو دنبال می‌کنه؛ درست مثل The Outer Worlds از استودیو Obsidian که خیلی شبیه یه نسخه فضایی از Fallout بود. دنیای فانتزی Avowed اون‌قدر گسترده و یک‌پارچه نیست ولی اگه یه لحظه حواستون پرت بشه، ممکنه با اسکایریم اشتباهش بگیرید؛ مخصوصاً موقع مبارزات اول‌شخص. بازی بعضی از بهترین ویژگی‌های این RPG معروف رو قرض گرفته و حتی بهترشون کرده و به‌ خصوص توی سیستم مبارزات خیلی صیقل‌خورده‌تر و جذاب‌تر شده. تغییرات بازی شامل کنار گذاشتن سیستم سنتی لِوِل‌گیری و تمرکز روی تجهیزات و همچنین اجازه ترکیب اسلحه‌های عجیب و غریب می‌شه. اما همه این آزمایش‌ها موفقیت‌آمیز نبودن و همین باعث شده که تجربه نقش‌آفرینی بازی بین لحظات شگفت‌انگیز و لحظات ناامیدکننده در نوسان باشه.

تریلر بازی

داستان بازی

شما توی این بازی نقش یکی از خداگونه‌ها رو بازی می‌کنید؛ افرادی که از بدو تولد مورد لطف یکی از خدایان قرار گرفتن و این لطف توی یه سری ویژگی‌های خاص (و بعضاً ترسناک) روی صورتشون قابل مشاهده‌ست. شما مامور پادشاهی دوردستی هستید که نفوذش توی سرزمین‌های زنده (Living Lands) باعث نارضایتی خیلی از اهالی شده و وظیفه‌تون اینه که منبع یه طاعون مرموز رو  پیدا کنید که مردم این سرزمین رو به موجوداتی خونخوار و بی‌عقل تبدیل می‌کنه، قبل از این‌که این بیماری به سرزمین‌های شما هم نفوذ کنه.

با این‌که داستان توی دنیای Pillars of Eternity جریان داره، اما بازی Avowed خیلی خوب تونسته شما رو توی یه منطقه جدا قرار بده که نیازی به دونستن اتفاقات اون‌ور اقیانوس نداره، هر چند گاهی به رویدادهای تاریخی مهم اشاره‌هایی می‌شه. یه واژه‌نامه خلاصه هم وجود داره که وقتی توی مکالمات شخصیت‌ها، اسم افراد یا مکان‌های مهم به زبون میاد، می‌تونید بهش مراجعه کنید. این بخش کمک می‌کنه که درک بهتری از مواضع و نگرش‌های شخصیت‌های مختلف نسبت به جناح‌ها و اتفاقات اطراف‌تون داشته باشید.

شروع قوی

بازی Avowed از همون لحظات اول تأثیر خودش رو می‌ذاره و خیلی سریع جایگاه خاص شما رو به عنوان یه خداگونه مشخص می‌کنه، اما با یه پیچش داستانی عجیب: شما اولین کسی هستید که حتی نمی‌دونه کدوم خدا انتخابش کرده. این موضوع در ابتدا هدف اصلی مأموریت‌تون نیست، ولی بعد از یه اتفاق غیرمنتظره توی ساعات اولیه بازی، داستان رو به سمت یه حقیقت جذاب‌تر در مورد طاعونی که سرزمین‌های زنده رو نابود می‌کنه، سوق می‌ده. با این حال، این پتانسیل خیلی زود هدر می‌ره، چون دو محور اصلی داستان به طرز قابل پیش‌بینی و نه‌ چندان هیجان‌انگیزی به هم گره می‌خورن. در نهایت، روایت کلی داستان اون‌قدر معمولی از آب درمیاد که احتمالاً بعد از مدتی فراموشش می‌کنید.

با این حال، دیالوگ‌نویسی بازی توی بعضی لحظات واقعاً جذابه. شما می‌تونید بین جواب‌های جدی یا کنایه‌آمیز انتخاب کنید، که باعث می‌شه حتی توی موقعیت‌های بحرانی هم لحظات طنز جالبی شکل بگیره. اما خودِ روایت اصلی، یعنی کشف راز این طاعون و فهمیدن این‌که چرا شما تنها خداگونه بدون خدا هستید، اون‌طور که باید کشش نداره. داستان یه مسیر خیلی مستقیم رو دنبال می‌کنه و تقریباً هیچ‌وقت با پیچش‌های غیرمنتظره شما رو غافلگیر نمی‌کنه.

انتخاب‌های تاثیرگذار اما غیر جذاب

انتخاب‌های شما توی بازی Avowed تا حدی روی دنیای اطرافتون تأثیر می‌ذارن و بعضی از مسیرهای داستان رو تغییر می‌دن و بعضی وقت‌ها این تأثیرات جالب از آب در میاد. مثلاً، توی یکی از اولین مأموریت‌ها یه شخصی رو از زندان نجات می‌دین و چند ساعت بعد دوباره ظاهر می‌شه که توی یه مأموریت جانبی به شما کمک کنه؛ اونم بدون این‌که مجبور بشید پولی خرج کنید یا با خشونت مشکل رو حل کنید. این‌جور اتفاقات خیلی طبیعی و هوشمندانه رخ می‌دن، طوری که حس می‌کنید انتخاب‌های قبلی‌تون واقعاً توی دنیای بازی تأثیر گذاشته.

یه نمونه دیگه هم این که با انجام دادن یه سری ماموریت جانبی به یه ترتیب خاص، می‌تونید از یه درگیری اجتناب کنید. مثلا تصمیمی که توی پایان یکی از این مأموریت‌ها بگیرید باعث می‌شه توی یه بخش دیگه بازی گزینه‌های دیالوگ جدیدی باز بشه که مسیر مکالمه رو به سمت یه نتیجه مسالمت‌آمیز هدایت می‌کنه.

اما توی مأموریت‌های اصلی، انتخاب‌ها خیلی سیاه‌ و سفید هستن. شما معمولاً بین دو گزینه کاملاً متضاد قرار می‌گیرید که باعث می‌شه تأثیرگذاری‌شون کمتر به نظر بیاد. به خاطر همین، انتخاب‌های اصلی بازی اون ظرافت و پیچیدگی‌ لازم رو ندارن، و همین باعث می‌شه جذابیت کمتری داشته باشن.

همراهان مفید با شخصیت فراموش‌شدنی

یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف بازی Avowed شخصیت‌های همراه شما هستن. کای (Kai)، که اولین همراه‌تون توی بازیه، تقریباً بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای و فقط بعد از یه گفت‌وگوی کوتاه به شما ملحق می‌شه و به طرز عجیبی خیلی سریع به مأموریت‌تون وفادار می‌مونه. بقیه همراهان مثل Giatta که یه انیمانسره (Animancer) و Yatzli که یه جادوگر عجیب‌وغریبه، حداقل انگیزه‌های قابل‌قبول‌تری برای همراه شدن دارن، اما در کل هیچ‌کدوم از اونا شخصیت‌هایی پیچیده و به‌ یادماندنی ندارن.

با این‌که این شخصیت‌ها توی مبارزات و توانایی‌های خاص خودشون خوب عمل می‌کنن، اما پس‌زمینه داستانی و تعامل‌شون با شخصیت شما اون‌قدرها جالب نیست که بخواید باهاشون ارتباط عمیق‌تری برقرار کنید. در واقع، فقط توانایی‌هایی که توی مبارزات ارائه می‌دن به درد شما می‌خوره.

طراحی نفس‌گیر و کاوش لذت‌بخش

بازی شما رو توی چندین منطقه مختلف جابه‌جا می‌کنه که هر کدوم طراحی بصری فوق‌العاده‌ای دارن. جنگل‌های سرسبز و سواحل زیبای Dawnshore تضاد جالبی با بیابان‌های خشک و خشن Shatterscarp دارن. رنگ‌های زنده و نورپردازی گرم بازی باعث می‌شن که بایستید و از منظره‌ها لذت ببرید.

هرکدوم از این مناطق یه هاب (Hub) بزرگ هستن که بعد از باز شدن، می‌تونید آزادانه توی اونا چرخ بزنید. هر منطقه هم شهرهای مخصوص خودش رو داره که وابسته به جناح‌های مختلف بازی هستن، پر از مأموریت‌های جانبی و رازهایی برای کشف کردن.

نکته جالب اینه که گشت‌وگذار توی بازی Avowed حس خوبی داره، چون طراحی عمودی محیط‌ها باعث شده که بالا رفتن و پرش‌های بلند، یه بخش طبیعی از کاوش تبدیل بشه. یه سیستم ساده اما کارآمد برای پلتفرمینگ توی بازی وجود داره که به شما اجازه می‌ده از روی سکوهای بلند بپرید یا با یه حرکت سریع به یه لبه امن چنگ بزنید. علاوه بر این، بازی یه سری معماهای پلتفرمینگ جالب هم داره که معمولاً یا به یه آیتم ارزشمند ختم می‌شن یا شما رو به یه منظره دیدنی هدایت می‌کنن. بر خلاف بعضی از بازی‌های دیگه که بخش‌های پلتفرمینگ دست‌وپاگیر و ناهنجاری دارن، این‌جا همه‌چیز با دقت طراحی شده که حس طبیعی و روان داشته باشه.

مبارزات نسبتاً هیجان‌انگیز

بازی Avowed بعضی از بهترین ویژگی‌های یه RPG کلاسیک رو به ارث برده و حتی در بعضی بخش‌ها اونا رو بهتر کرده، اما همه آزمایش‌های بازی موفق از آب در نیومدن و همین باعث شده که تجربه نقش‌آفرینی بازی بین لحظات هیجان‌انگیز و لحظات ناامیدکننده در نوسان باشه.

این حس پیشرفت و بهبود، توی سیستم مبارزات Avowed هم کاملاً مشهوده و بازی تونسته فرمول‌های الهام‌بخش خودش رو ارتقا بده. شما موقع ساخت سبک مبارزه‌، کلی گزینه متنوع دارید؛ از شمشیر و سپر کلاسیک گرفته تا ترکیب عجیب‌ و غریب کتاب‌های جادویی و تفنگ‌های عنصری. بازی خیلی شما رو تشویق می‌کنه که با انواع سلاح‌ها دست به آزمایش بزنید، چون دو تا Loadout مجزا دارید که هر لحظه می‌تونید بینشون جابه‌جا بشید. این یعنی می‌تونید یه لحظه با شمشیر دشمن رو تکه‌ پاره کنید و بلافاصله با یه دکمه به جادوهای دوربرد سوییچ کنید.

خودِ مبارزات هم حس سنگینی و تأثیرگذاری خاصی داره؛ وقتی با تبر به دشمن ضربه می‌زنید، واقعاً حس می‌کنید که تیغه توی بدنشون فرو می‌ره. انفجارهای جادویی هم صفحه رو با جلوه‌های بصری پر زرق‌ و برق پر می‌کنن، که حس قدرت رو به‌ خوبی منتقل می‌کنه. یه سری توقف‌های کوتاه موقع اجرای Finisher‌ها (بعد از خالی کردن نوار استقامت دشمن) به شما فرصت می‌ده که از خشونت نبردها لذت ببرید. البته، بعضی حرکات مثل دفع ضربه دشمن (parry) اون‌طور که باید نرم و رضایت‌بخش نیستن و همیشه به‌ درستی عمل نمی‌کنن.

یکی از جذاب‌ترین بخش‌های مبارزه، ترکیب توانایی‌های شخصیت شما با مهارت‌های همراهانه؛ این بخش یه لایه اضافی از پیچیدگی به مبارزات اضافه می‌کنه و باعث می‌شه درگیری‌ها همیشه حس پویایی داشته باشن.

محدودیت در تنوع سلاح‌ها و ارتقاها

با این‌که بازی کلی سلاح و ترکیب متنوع برای آزمایش کردن ارائه می‌ده، ولی عجیب این‌جاست که خیلی کم پیش میاد توی محیط بازی سلاح‌های جدید پیدا کنید. توی صندوق‌ها، به‌ عنوان جایزه مأموریت‌ها، یا حتی همین‌طوری روی زمین، خیلی به‌ ندرت سلاح خوبی گیرتون میاد. فروشنده‌ها هم سلاح‌های جدید رو با قیمت‌های مسخره‌ و بالایی می‌فروشن که باعث می‌شه مجبور بشید همون چیزایی که تا حالا گیرتون اومده رو استفاده کنید.

ترکیب بعضی از سلاح‌ها توی بازی Avowed خیلی جالبه؛ مثلاً استفاده از شمشیر و تپانچه هم باعث می‌شه آسیب زیادی به دشمن وارد کنید و هم شما رو وادار می‌کنه بیشتر جاخالی بدید. از طرفی سیستم ارتقاء توانایی‌ها این آزادی رو ازتون می‌گیره. بازی شما رو مجبور می‌کنه روی یه سبک مبارزه خاص تمرکز کنید، چون امتیاز توانایی‌ها محدوده و بهتره که فقط روی یه نوع سلاح سرمایه‌گذاری کنید. این یعنی به‌ جای این‌که آزادی داشته باشید که ترکیب‌های عجیب‌وغریب رو امتحان کنید، مجبورتون می‌کنه روی یه مدل خاص مثل شمشیرهای یک‌دستی تمرکز کنید و فقط قدرت و احتمال ضربه کریتیکال اون رو ارتقا بدید.

در نتیجه، حتی اگر سلاح‌های جدید و جالبی پیدا کنید، احتمال این‌که بخواید استراتژی‌تون رو تغییر بدید کمه؛ چون بازی شما رو به سمت یه مسیر خاص هدایت می‌کنه و تغییر دادن اون، هزینه زیادی داره.

سیستم پیشرفت؛ نامتعادل و محدودیت‌زا

بزرگ‌ترین مشکل بازی Avowed اینه که سیستم پیشرفتش باعث می‌شه آزادی شما توی ساخت کلاس مبارزه‌ به‌ شدت محدود بشه. به‌ جای این‌که دشمن‌ها سطح عددی داشته باشن، قدرت اونا بر اساس کیفیت تجهیزات تعیین می‌شه. پس اگه می‌خواید با دشمن‌های سخت‌تر بجنگید، باید دائماً تجهیزات خودتون رو ارتقا بدید.

مشکل این‌جاست که منابع لازم برای ارتقا به‌ شدت کمیاب هستن. به‌ زحمت می‌تونید فقط یه دست زره و دو تا سلاح رو با سطح دشمن‌های اطراف هماهنگ نگه دارید. فروشنده‌ها هم توی فروش منابع همون‌قدر طماع هستن که توی فروش سلاح‌های جدید؛  این یعنی انتخاب‌های زیادی برای ارتقا دادن ندارید. این باعث می‌شه که تمرکزتون فقط روی یه نوع سلاح و کلاس مبارزه باشه، تا جایی که بعد از مدتی اصلاً دیگه نیازی به Loadout دوم احساس نمی‌کنید.

مأموریت‌های جانبی بی‌فایده

ممکنه فکر کنید که انجام مأموریت‌های جانبی می‌تونه بهتون پول بده که راحت‌تر سلاح و تجهیزات بخرید، ولی پاداش‌های این مأموریت‌ها معمولاً به هیچ دردی نمی‌خورن. پولی که به‌دست میارید خیلی کم‌تر از چیزیه که برای خرید تجهیزات خوب نیاز دارید و جوایز هم به‌ ندرت شامل سلاح‌های عالی هستن.

توی بازی Avowed گاهی یه سلاح با ویژگی‌های خاص پیدا می‌کنید که ممکنه از چیزی که دارید بهتر باشه، ولی مشکل این‌جاست که اگه بخواید از اون استفاده کنید، باید کل فرآیند ارتقا دادن رو از اول شروع کنید، که حسابی وقت‌گیر و پرهزینه‌ست. بازی بهتون اجازه می‌ده که با پرداخت یه هزینه ثابت، توانایی‌های خودتون رو از نو بچینید و کلاس مبارزه‌تون رو تغییر بدید، ولی چون پول درآوردن خیلی سخته، این کار هم همیشه یه ریسک بزرگ محسوب می‌شه.

حتی اگه تا جای ممکن مأموریت‌های جانبی رو انجام بدید و همه محتوای اضافی هر منطقه رو کامل کنید، باز هم اون‌قدر منابع ندارید که تجهیزات رو بدون مشکل ارتقا بدید. این‌قدر این مشکل توی بازی پررنگه که همراهان شما توی مبارزات مدام همون جمله تکراری رو فریاد می‌زنن که باید زره و سلاح‌هاتون رو ارتقا بدید. با تکرار این قضیه، کم‌کم حس می‌کنید که بازی به‌ جای تشویق شما به خلاقیت توی مبارزات، فقط داره مجبور‌تون می‌کنه که از یه مسیر خاص پیروی کنید.

آزادی‌ عمل ظاهری

بازی Avowed مبارزات سرگرم‌کننده و هیجان‌انگیزی داره، با یه سیستم سلاح که در نگاه اول به شما اجازه آزمایش و خلاقیت زیادی می‌ده. اما خیلی زود متوجه می‌شید که سیستم ارتقا و پیشرفت بازی، عملاً آزادی شما رو محدود می‌کنه. به‌ جای این‌که بازی شما رو تشویق کنه که ترکیب‌های جدید رو امتحان کنید، شما رو مجبور می‌کنه روی یه سلاح و یه سبک مبارزه خاص تمرکز کنید. نبود منابع کافی برای ارتقا و قیمت‌های نجومی فروشنده‌ها هم این مشکل رو بدتر می‌کنن، تا جایی که احتمالاً قبل از نیمه بازی، Loadout دوم رو کلاً کنار می‌ذارید.

با این‌که مأموریت‌های جانبی گاهی داستان‌های جالبی دارن، ولی به‌ ندرت بهتون پاداش‌های ارزشمندی می‌دن. نتیجه اینه که بازی به جای این‌که شما رو تشویق کنه که آزادانه بازی کنید، مجبورتون می‌کنه که فقط از یه استراتژی خاص پیروی کنید؛ و این چیزی نیست که از یه RPG انتظار داشته باشیم.

مبارزات هیجان‌انگیز اما تکراری و نامتعادل

از مشکلات اصلی دیگه بازی Avowed اینه که مبارزات قدرتمند و هیجان‌انگیزش به نبردهای کش‌دار و فرسایشی تبدیل می‌شن، جایی که شما به‌ راحتی در برابر یه سری حملات سریع آسیب‌پذیر هستید، در حالی که باید مدت‌ها روی یه دشمن کار کنید که کم‌کم نوار سلامتش خالی بشه. وقتی با گروه‌های بزرگی از دشمنان مواجه می‌شید، اوضاع حتی بدتر هم می‌شه. فقط یکی دو دشمن که سطح تجهیزاتشون بالاتر از شما باشه کافیه که کل مبارزه به یه کابوس تبدیل بشه، چون نه‌ تنها کشتن اونا خیلی طول می‌کشه، بلکه خودشون می‌تونن شما رو توی چند حرکت از پا دربیارن.

از طرفی، دشمن‌ها طوری مقیاس‌بندی شدن که انگار شما باید همیشه به‌ راحتی باهاشون کنار بیاید اما در عمل این‌طور نیست. توی نبردهای بزرگ‌تر، موج‌های عظیمی از دشمن‌ها بهتون حمله می‌کنن و خیلی سریع شما و دو تا همراه رو محاصره و نابود می‌کنن. مشکل دیگه اینه که چک‌پوینت‌های بازی اصلاً کمکی نمی‌کنن. بعضی وقت‌ها بعد از کشته شدن، بازی شما رو چندین مبارزه عقب‌تر می‌ندازه، یعنی همه مواردی که با سختی پشت سر گذاشتید رو دوباره از اول باید انجام بدید، که شدیداً خسته‌کننده‌ست.

این مشکلات حتی روی درجه سختی نرمال (که حالت پیش‌فرض بازیه) کاملاً مشهوده. توی آزمایش‌ها، وقتی سختی رو روی آسان گذاشتیم، اوضاع بهتر شد و توی نبردهای سخت‌تر شانس بیشتری برای زنده موندن داشتیم، ولی بازم مشکل اصلی حل نشد. هنوزم جنگیدن با دشمن‌هایی که تجهیزات بهتری دارن، یه پروسه وقت‌گیر و حوصله‌سربر بود. با همه این اوصاف، درسته که بازی Avowed قرار نیست یه فانتزی ساده رو تحویل‌ بازیکن بده، اما تعادل بازی به‌ شدت به هم ریخته، طوری که بیشتر از لذت، حس ناامیدی بهتون دست می‌ده.

بازی Avowed؛ پر از پتانسیل ولی با اجرای ناقص

بازی Avowed از خیلی جهات پتانسیل بالایی داره، اما توی تحقق این وعده‌ها گیر کرده. مبارزاتش حس سنگینی و تأثیرگذاری داره و ابزارهای زیادی برای آزمایش و خلاقیت ارائه می‌ده، ولی وابستگی بیش‌ از حد به ارتقاء تجهیزات و کمبود منابع، باعث می‌شه اون آزادی‌ ظاهری ابتدای بازی، عملاً از بین بره.

دنیای بازی واقعاً جذابه و گشت‌وگذار توی محیط‌های متنوع اون لذت‌بخشه، ولی داستان نمی‌تونه این دنیا رو توی یه روایت درگیرکننده بپیچه و یه پایان رضایت‌بخش براش ارائه بده. نتیجه این شده که تجربه بازی مدام بین لحظات هیجان‌انگیز و بخش‌های اعصاب‌خردکن جابه‌جا می‌شه و هر چی به انتهای بازی نزدیک‌تر بشید، بخش‌های ناامیدکننده بیشتر از قبل خودشون رو نشون می‌دن.

در نهایت Avowed خودش رو به‌ عنوان یه RPG فانتزی نسل جدید معرفی می‌کنه، ولی با توجه به مشکلات فعلی، بعیده که تاثیری ماندگار مثل بازی‌هایی که ازشون الهام گرفته، داشته باشه.

نقاط قوت و ضعف 

✅ نکات مثبت:

• مبارزات تأثیرگذار و لذت‌بخش با کلی سلاح متنوع برای امتحان کردن و ترکیب‌های خلاقانه
• محیط‌های چشم‌نواز و جذاب که کاوش در اون‌ها با پلتفرمینگ سرگرم‌کننده و طراحی عمودی‌شون لذت‌بخش‌تر می‌شه
• انتخاب‌ها و عواقبشون به شکلی طبیعی و غیرمنتظره روی جهان بازی تأثیر می‌ذارن

❌ نکات منفی:

• وابستگی بیش‌ازحد به ارتقای تجهیزات برای هماهنگی با سطح دشمنان، که تعادل بازی رو به هم می‌زنه و تجربه‌ای خسته‌کننده ایجاد می‌کنه
• داستانی ساده و نه‌چندان جذاب که فاقد پیچش‌های غافلگیرکننده‌ست
• همراهانی که در مبارزه مفید هستن، ولی شخصیتشون فراموش‌شدنیه