بررسی پلی استیشن ۵ پرو – قدرتمند روی کاغذ، معمولی در واقعیت

جدیدترین نسخه‌ PS5 یعنی پلی استیشن ۵ پرو دلیل قانع‌کننده‌ای برای قیمت بالای خود ارائه نمی‌ده. وقتی پلی استیشن ۵ توی نوامبر ۲۰۲۰ معرفی شد، سونی یه دلیل حسابی برای خریدنش به همه داد؛ این کنسول علاوه بر این‌که یه کنسول جدید و جذاب بود، ارزشش بیشتر به خاطر بازی‌هایی بود که همون اول کار براش منتشر شد. یه عالمه بازی از شرکت‌های دیگه توش بود اما چیزی که بیشتر جذابش می‌کرد، بازی‌های اختصاصی خودش بود که نشون می‌داد PS5 چه قدرتی داره.

حالا تو سال ۲۰۲۴، بازی کردن Spider-Man: Miles Morales روی PS5 اصلی هنوزم یه تجربه بصری محشره. هدایت کاراکتر مایلز وسط یه شهر بزرگ و شلوغ، وقتی که تو هوا می‌چرخه و یه لحظه میاد پایین و قبل از این‌که بخوره زمین، دوباره به هوا می‌پره و از بین ساختمون‌های بلند رد می‌شه، هنوزم حس هیجان خاصی داره. ولی اون موقع که تازه بیرون اومده بود مخصوصاً با اون تایم‌های لودینگ سریع که باعث می‌شد PS5 واقعاً متفاوت به نظر بیاد یه چیز دیگه بود.
به نظر خیلی از منتقدین، بازسازی بازی Demon’s Souls توسط استودیو Bluepoint هنوز هم بصری‌ترین بازی‌ایه که روی PS5 می‌تونیم ببینیم. استفاده این بازی از نورپردازی و جهت‌گیری هنری‌اش، دقیقاً همون حس و حالی رو ایجاد می‌کنه که این بازی از اول به خاطرش معروف شد؛ یه حس دلشوره و اتمسفری سنگین. استودیو Bluepoint توی این بازسازی یه کاری کرده که حتی بعد از ۴ سال هنوز این بازی خیره‌کننده به نظر می‌رسه و نشون می‌ده که PS5 و بازی‌هاش حتی الان هم می‌تونن اثرگذار باشن.

چنین تجربه‌هایی همون اول کار به آدم نشون می‌دادن که خریدن PS5 ارزشش رو داره و این‌که آینده بازی روی این کنسول چقدر می‌تونه هیجان‌انگیز باشه. بازی‌هایی مثل این و چند تا بازی دیگه، هیچ شکی باقی نمی‌ذاشتن که PS5 واقعاً یه قدم بزرگ رو به جلو برای دنیای گیم بود.
حالا پلی استیشن ۵ پرو دومین نسخه از این کنسوله. با این‌که سونی امیدوار بود هم مشتری‌های جدید و هم کسایی که از قبل PS5 دارن، به خریدش علاقه‌مند بشن این نسخه میان‌دوره‌ای بیشتر برای یه بازار خاص طراحی شده. برای این‌که هر کدوم از این گروه‌ها به خرید PlayStation 5 Pro متقاعد بشن باید همون ارزش پیشنهادی اولیه کنسول اصلی رو حس کنن و این‌جا به خاطر قیمت بالاتر و نبود بازی‌های اختصاصی نسبت به PS5 اصلی، کار سخت‌تری در پیش داریم.
از لحاظ سخت‌افزاری، PS5 Pro قدرتمندتره اما از نظر ظاهری تقریباً شبیه همون مدل‌های قبلیه. بنابراین، مثل خیلی از محصولات تکنولوژی دیگه که قیمت بالایی دارن، باید مزیت‌هاش رو به صورت واضح و متقاعد کننده به مخاطب منتقل کنه. هر چند که این کنسول از نظر فنی می‌تونه تجربه بازی‌ها رو بهبود بده، اما بدون بازی‌های کاملاً جدیدی که مزایای این دستگاه رو به رخ بکشن، ممکنه مزیت‌های ملموس پلی استیشن ۵ پرو برای افراد عادی چندان قابل درک نباشه و شاید حتی برای مشتری‌های هدفش هم اونقدر تفاوت ایجاد نکنه که پولشون رو بابتش خرج کنن.

برای شفافیت، این بررسی از دید منتقدیه که همه نسخه‌های PS5 رو داره، به علاوه یه کامپیوتر گیمینگ قدرتمند و هر دو مدل Xbox Series X و Series S. از بعضی جهات، نویسنده این مطلب می‌تونه مخاطب هدف این نسخه Pro باشه اما درست مثل خیلی‌ها که دارن به خریدش فکر می‌کنن، ما هم یه درک متوسط از جزئیات فنی سخت‌افزار و قابلیت‌هاش داریم. اگه دنبال اعداد دقیق فریم‌ریت یا بررسی‌های عمیق مربوط به ارتقای رزولوشن با کمک هوش مصنوعی هستین، این‌جا اون‌ها رو پیدا نمی‌کنین؛  می‌تونین برای این موارد برین سراغ تیم Digital Foundry. ما بیشتر از تست‌های چشمی برای مقایسه استفاده می‌کنیم، همه بازی‌ها رو هم روی یه تلویزیون ۵۵ اینچ OLED LG بررسی کردیم که از 4K، نرخ ۱۲۰ هرتز و VRR پشتیبانی می‌کنه. اما به نظر تست چشمی روش مناسبیه برای جواب دادن به این سوال: آیا یه آدم عادی که به بازی علاقه داره باید پلی استیشن ۵ پرو بخره یا کنسولش رو ارتقا بده؟ و جواب این سوال، همون‌طور که حدس می‌زنین، پیچیده‌ است.

طراحی آشنا

بیایید از کم‌اهمیت‌ترین تغییرات PS5 Pro شروع کنیم: ظاهر و فرم. کنسول PS5 Pro بدون دیسک درایو عرضه می‌شه، یعنی یه کنسول دیجیتالیه که امکان استفاده از دیسک نداره. از نظر فرم، این کنسول نسبت به مدل اصلی PS5 جمع و جورتره و بیشتر شبیه به PS5 اسلیم شده، اما به خاطر پایه جدیدی که داره (پایه PS5 اصلی روی این مدل کار نمی‌کنه) هنوز تقریباً همون مقدار فضا رو اشغال می‌کنه. بر خلاف PS5 اسلیم که روی پنل‌های بیرونی‌اش یه روکش براق داره (مگر این‌که دیسک درایو بهش اضافه بشه و اون وقت مات می‌شه)، پلی استیشن ۵ پرو مثل پلی استیشن ۵ اصلی همون روکش مات رو داره و کمی هم از مدل‌های قبلی بلندتره. به‌طور کلی، طراحی جدیدی که داره شیک‌تر و باریک‌تر شده.
بیشترین تغییر ظاهری که به چشم میاد، دریچه‌های خنک‌کننده‌ایه که در دو طرف کنسول طراحی شدن. این دریچه‌ها برای تهویه و خنک‌ کردن کنسول کار گذاشته شدن مخصوصاً چون PS5 Pro یه پردازنده گرافیکی قوی‌تر داره و برای نمایش تصاویر با کیفیت 4K نیاز به کار بیشتری داره. اما این دریچه‌ها از لحاظ زیبایی هم تاثیرگذارن و شبیه به خطوط روی ماشین‌های مسابقه‌ای یه حس هیجان‌انگیز به کنسول می‌دن. ما که هیچ‌وقت با طراحی PS5 مشکلی نداشتیم؛ از یقه‌های بزرگ و جذاب نسخه اصلی خوشمون میومد و ظاهر باریک نسخه اسلیم رو هم دوست داشتیم. کنسول PS5 Pro ترکیبی از همون طراحی قدیمی و ظاهر باریک مدل اسلیم رو داره و البته به خاطر خطوط خنک‌کننده و سخت‌افزار بهترش، سرعت بالاتری هم داره.
این فرم باریک‌تر به خاطر نبود دیسک درایو ممکن شده؛ پس اگه یه مجموعه فیزیکی از بازی‌ها یا فیلم‌ها دارید که می‌خواهید ازشون استفاده کنید، باید پول بیشتری خرج کنید. با قیمت ۷۰۰ دلار، پلی استیشن ۵ پرو قیمت بالایی هم داره و هر چند این روزا بیشتر از روش‌های دیجیتالی برای خرید بازی استفاده می‌شه، برای یه کاربر عادی این‌ قابلیت که بتونه دیسک بازی رو تو کنسول بذاره هنوز یه ویژگی مهمه. مخصوصاً برای کسایی که قصد ارتقا کنسول رو دارن و احتمالاً یه کتابخونه بزرگ از بازی‌های فیزیکی PS4 توی کشوی میز درست کردن. نبود دیسک درایو شاید برای بعضی‌ها مشکل بزرگی نباشه اما این یه قابلیت پایه‌ست که تو گرون‌ترین کنسولی که تا به حال دیدیم غایبه. این تصمیم ممکنه طرفدارای پروپاقرص پلی استیشن رو تو یه موقعیت سخت قرار بده که یا باید قید رسانه‌های فیزیکی رو بزنن یا با هزینه بیشتر ازشون پشتیبانی کنن. یادتون نره که باید هزینه اضافی برای پایه عمودی پرداخت کنین، مگر این‌که یه پایه روی PS5 اسلیم داشته باشین.

در حالی که PS5 Pro یه قابلیت اساسی رو از دست داده، چند قابلیت جدید و جذاب هم اضافه کرده. وقتی این کنسول معرفی شد، مارک سرنی (Mark Cerny) به شکل غیر معمولی، توضیحات رو خیلی ساده و قابل درک نگه داشت و گفت که PS5 Pro به بازیکن‌ها اجازه می‌ده بازی‌هاشون رو با نرخ فریم بالاتر و پایداری مدهای Performance تجربه کنن، در حالی که از کیفیت گرافیکی بالای حالت Fidelity هم بهره‌مند می‌شن. این قابلیت به کمک سه ویژگی کلیدی که توی PS5 Pro جدید وجود داره امکان‌پذیر شده. اولین ویژگی، پردازنده گرافیکی ارتقا یافته‌ست که به کمک تعداد بیشتری واحد پردازشی و حافظه سریع‌تر، بازی‌ها رو سریع‌تر پردازش می‌کنه. دومین ویژگی قابلیت‌های ارتقا یافته ray tracing به حساب میاد که به توسعه‌دهنده‌ها امکان می‌ده نورپردازی واقعی‌تری رو بدون فداکاری‌های زیاد پیاده کنن. در نهایت، پلی استیشن ۵ پرو از فناوری ارتقای وضوح مبتنی بر هوش مصنوعی به اسم PlayStation Spectral Super Resolution بهره می‌بره که با استفاده از یادگیری ماشینی، تصاویر رو واضح‌تر و شفاف‌تر می‌کنه؛ اگه با گیمینگ روی PC آشنا باشین، شبیه فناوری‌های XeSS یا DLSS عمل می‌کنه اما حالا این قابلیت روی کنسوله که واقعاً چیز قابل توجهیه. این سه قابلیت که سرنی اسمش رو «سه‌گانه بزرگ» گذاشته، پایه و اساس یه تجربه گیمینگ کنسولی بی‌نظیره که از نظر بصری و عملکردی به PC نزدیک‌تر می‌شه. این مجموعه از ویژگی‌ها، بازی‌هایی رو که روی PS5 Pro تست کردیم بدون شک ارتقا داده، اما نه به اون شدتی که انتظارش رو داشتیم.

تفاوت بازی‌ها در پلی استیشن ۵ پرو

اولین بازی که امتحان کردیم، طبیعتاً Demon’s Souls بود که به‌روزرسانی جدیدی برای حالت PS5 Pro توی گزینه‌های بصری دریافت کرده. این بازی کاملاً نشون می‌ده که چطور می‌شه فریم‌ریت بالای حالت Performance رو با جزئیات بصری حالت سینمایی (Cinematic) ترکیب کرد. در حالت سینمایی عادی، حرکات کاراکتر کمی کند و حرکات دوربین ناپایدار به نظر می‌رسه اما وضوح تصویر و جزئیات بصری مشخصاً بهتر شده. جزئیاتی مثل مه که روی پل جلوی قصر Boletarian حرکت می‌کنه و مشعل‌های شعله‌ور کیفیت بالاتری دارن. از طرف دیگه، حالت Performance خیلی از این افکت‌های بازی رو کاهش می‌ده و با فعال کردنش بازی به نرمی اجرا می‌شه.
در حالت PS5 Pro، می‌تونید Demon’s Souls رو با بهترین قابلیت‌های موجود اجرا کنید. توی این حالت، سطح جزئیات به‌وضوح بیشتر از هر دو حالت Cinematic و Performance به چشم میاد. ما چندین بار این بازی رو توی هر دو حالت Performance و Cinematic بازی کردیم، اما هیچ‌وقت متوجه تعداد زیاد خرده‌ریزهای توی هوای مرحله آموزشی نشدیم؛ هیچ‌وقت دقت نکرده بودیم که چطور نوری که از مشعل میاد به‌ چقدر می‌تونه به صورت واقعی روی دیوار سنگی می‌تابه. این افکت توی حالت‌های دیگه خیلی افت کیفیت داره و توی حالت PS5 Pro به یه شکل واضح‌تر نشون داده می‌شه. حالا تکه‌های آتش که پیام‌های قرمز آموزشی رو نشون می‌دن هم قابل تفکیک هستن؛ چیزی که تا حالا شبیه یه رگه قرمز به نظر می‌رسید. نور وقتی به سنگ برخورد می‌کنه، لبه‌های تیز بلوک‌هایی که برای ساخت دیوارها و قلعه‌های بزرگ استفاده شده رو برجسته می‌کنه. قبلاً اینا رو ندیده بودیم، چون اصلا وجود نداشتن. توی پلی استیشن ۵ پرو همه‌چیز براق‌تر و زیباتر به نظر میاد، به‌طوری که حس می‌کنید توی دنیایی که صدها ساعت رو توش گذروندین، مثل یه توریست دارید قدم می‌زنید. بازی Demon’s Souls فارغ از این‌که چطور بازیش می‌کنین بازی خوش‌ظاهریه اما روی PS5 Pro مدام جزئیات جدیدی می‌بینید و مطمئناً تجربه این بازی رو روی Pro دوست خواهید داشت.

مسئله این‌جاست که بیشتر این تغییرات بصری جدید خیلی ظریف هستن؛ به‌حدی که وقت زیادی رو صرف تغییر بین حالت‌های Cinematic، Performance و PS5 Pro کردیم تا تغییرات رو دقیقاً تشخیص بدیم. از اون چیزاییه که اگه زمان صرف نکنید و دقیق و موشکافانه دنبالش نگردین، شاید هیچ‌وقت متوجهش نشید. این تغییرات بصری که PS5 Pro برای Demon’s Souls به ارمغان میاره بیشتر مثل یه ارتقای خوبه تا یه ارتقای اساسی. برای بیشتر گیمرا، تفاوت گرافیکی بین حالت Cinematic و PS5 Pro خیلی قابل توجه نیست اما فریم‌ریت بهتر و روان‌تر بودن بازی کاملاً حس می‌شه و همون‌طور که سرنی گفت هدف هم همین بود.
بازی Alan Wake 2 هم برای استفاده از قابلیت‌های بهتر ray tracing توی PS5 Pro به‌روزرسانی شده و اگه وقت بذارید و تفاوت‌ها رو دقیق بررسی کنید متوجه اونا می‌شید. به لطف ray tracing بهتر، فضای بازی بهبود پیدا کرده و باید بدونید که حالت Quality که حالا روی پلی استیشن ۵ پرو قابل اجراست تا پیش از این فقط روی یه PC قدرتمند قابل اجرا بوده. این بازی که به شدت به نورپردازی وابسته‌ست تا حس و حالش رو منتقل کنه و روی گیم‌پلی تأثیر بذاره، واقعاً از کیفیت بالای ray tracing سود می‌بره. اما بازم محدودیت‌هایی وجود داره. حالت Quality شامل ray tracing با تمام جزئیات و رزولوشن 4K می‌شه اما با سرعت ۳۰ فریم در ثانیه. مثل حالت Cinematic توی بازی Demon’s Souls، ایرادش اینه که حس بازی کمی کُندتره. این حالتی نیست که بخواید کل بازی رو باهاش جلو برید. اما PS5 Pro باز هم همون کاری که سرنی وعده داده بود رو انجام می‌ده و توی حالت Performance بازی Alan Wake 2، تعادلی بین کیفیت گرافیکی حالت Quality توی PS5 عادی و فریم‌ریت بالاتر و وضوح حالت Performance ایجاد می‌کنه؛ بنابراین هم خوب به نظر میاد و هم حس روان بودن رو داره.

بازی Marvel’s Spider-Man 2 برخلاف این‌که فقط چند حالت از پیش تنظیم شده به شما ارائه بده، به بازیکن‌ها اجازه می‌ده که تنظیمات بصری رو به سلیقه خودشون تغییر بدن، درست مثل بازی‌های PC که امکان تنظیمات جزئی برای ظاهر و عملکرد رو دارن. این قابلیت از طریق حالت Fidelity Pro فراهم شده که هدفش ۳۰ فریم بر ثانیه‌ست و ray tracing رو هم اضافه می‌کنه که به شما اجازه می‌ده تنظیمات نور، سایه‌ها، بازتاب‌ها، فضاهای داخلی و انسداد محیطی رو تغییر بدین. همچنین قابلیت نرخ فریم نامحدود رو داره که با پشتیبانی از رفرش ریت متغیر کار می‌کنه؛ البته اگه نمایشگرتون از اون پشتیبانی کنه. یه گزینه دیگه هم هست که می‌تونین ۱۲۰ هرتز رو فعال کنین و بسته به کاری که با Spidey دارین انجام می‌دین، نرخ فریم رو بیشتر کنین. با همه گزینه‌ها فعال، Marvel’s Spider-Man 2 شگفت‌انگیز به نظر میاد. شب‌ها اون‌قدر وضوح داره که بتونید اتاق‌های روشن توی ساختمون‌های بلند و دوردست رو ببینید. بازی بهتون اجازه می‌ده زمان روز رو به‌سرعت تغییر بدین و دیدن شهر که زیر نور طلایی طلوع خورشید غرق می‌شه، واقعاً خیره‌کننده‌ست.
از بین تمام بازی‌هایی که امتحان کردیم، تفاوت بین حالت Performance و حالتی که تمام تنظیمات رو در بالاترین سطح قرار می‌دین توی بازی Marvel’s Spider-Man 2 کمتر حس می‌شد. بازی در هر دو حالت عالی به نظر می‌اومد و عملکرد خوبی هم داشت. تفاوت بصری بین Fidelity Pro و Performance Pro هم تنها زمانی به چشم میاد که کنار هم مقایسه بشن؛ چون هر دو از ray tracing استفاده می‌کنن. تغییر بین این دو حالت باعث می‌شه بازی دوباره از چک‌پوینت بارگذاری بشه، بنابراین تشخیص تفاوت‌ها با یه نمایشگر سخت‌تره. اما نکته این‌جاست که پلی استیشن ۵ پرو تونست بازی رو توی حالت Performance با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا کنه بدون این‌که کیفیت تصویر پایین بیاد یا از ray tracing و بازتاب‌ها صرف‌نظر کنه و خیلیا این حالت رو به جای گزینه‌های ۳۰ فریم/VRR/120 هرتز که توی Fidelity ارائه می‌شه ترجیح می‌دن. به لطف PSSR، تصاویر Performance Pro تقریباً معادل حالت Fidelity روی PS5‌های قبلیه و می‌تونید یه جور ray tracing‌ سبک‌تر رو تجربه کنید. این تفاوت فقط وقتی خیلی مشهود می‌شه که دقیقاً به جزئیات بازتاب‌ها یا نحوه تابش نور به پنجره‌ها دقت کنید. حالا سوال این‌جاست که توی یه بازی که مدام در حال تاب خوردن با سرعت بالا توی شهر هستین، چقدر قراره به این موارد توجه کنین؟

بازی Final Fantasy 7 Rebirth توی این کنسول تفاوت قابل‌توجهی ایجاد کرده چون قبلاً وقتی بازی روی حالت گرافیک‌محور اجرا می‌شد، وضوح پایین می‌اومد. اما حالت جدید Versatility یه تصویر 4K واضح رو با جزئیات گرافیکی بالا ارائه می‌ده و همچنان نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه رو حفظ می‌کنه. گزینه Graphics هم وجود داره که اجازه می‌ده بازی بیشتر روی گرافیک تمرکز کنه، هرچند نرخ فریم کمی نوسان داره. همچنین گزینه‌های Sharp و Soft هم وجود دارن که وضوح گرافیکی رو متناسب با حفظ ۶۰ فریم تنظیم می‌کنن. اما بهترین حالت برای تجربه Rebirth همون Versatility mode به حساب میاد که مشکل افت وضوح توی حالت رزولوشن روی PS5 اصلی رو حل می‌کنه.
توی بازی Ratchet & Clank: Rift Apart، حالت‌های Performance و Fidelity مشابه Spider-Man 2 عمل می‌کنن. حالت Performance کیفیت بصری Fidelity روی PS5 استاندارد رو ارائه می‌ده، اما با ray tracing بهتر، عملکرد ۶۰ فریم بر ثانیه و وضوح تصویر بهبودیافته از طریق PSSR. از طرفی، Fidelity Pro با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شه و شامل گزینه‌های تنظیم ray tracing، VRR و ۱۲۰ هرتز به‌طور جداگانه می‌شه. بازی توی حالت Fidelity Pro اون‌قدر واضح و شفافه که وقتی بهش سوییچ کنید، حس می‌کنید چشماتون در تلاشند که با کیفیت بالاتر سازگار بشن. بازی به طرز شگفت‌انگیزی رنگارنگ و زنده‌ست و پر از شخصیت‌ها، اشیاء و افکت‌های مختلف. به معنای واقعی کلمه یه انفجار از جزییات بصریه و در نگاه اول نمی‌دونید روی چی تمرکز کنید چون واقعاً همه چی اشباع شده و کمی گیج‌کننده‌ست. این‌جاست که می‌تونید  پلی استیشن ۵ پرو جدیدتون رو به رخ بکشید. اما بازم اگه کاربر عادی هستید و به حالت Performance Pro سوییچ کنید، احتمالاً باید یه ذره‌بین بیارید تا تفاوت‌ها رو ببینید چون این جزئیات خیلی ظریف هستن.

پلی استیشن ۵ پرو بخریم یا نه

این سوالی بود که موقع امتحان اکثر بازی‌ها بهش فکر می‌کردیم. واقعیت اینه که PS5 Pro تغییرات بزرگی ایجاد نمی‌کنه. این‌جا بازم مثل PS5 استاندارد، دو گزینه داریم: بازی‌هایی که با گرافیک خیره‌کننده اما نرخ فریم پایین اجرا می‌شن و بازی‌هایی که با گرافیک کمتر ولی عملکرد بهتر و نرخ فریم بالاتر اجرا می‌شن. همون صدایی که تو سرتون مدام داره می‌گه که دارین از گزینه کمتر استفاده می‌کنید، این‌جا هم وجود داره؛ فقط حالا گزینه‌های جدیدتری برای وسوسه شدن دارید.
یکی از قابلیت‌های جدید PS5 Pro که جالب به نظر می‌رسه، PSSR هست که می‌تونه تصاویر رو بهبود بده و برای بازی‌های PS4 هم کاربرد داره. سونی می‌گه که Game Boost عملکرد حدود ۸۵۰۰ بازی PS4 سازگار با PS5 رو پایدارتر یا بهتر می‌کنه و کیفیت تصویری بعضی از این بازی‌ها رو هم بالا می‌بره. ما برای امتحان این ادعا، چند تا بازی PS4 رو هم روی PS5 Pro تست کردیم. البته مثل بازی‌های PS5، این‌جا هم فقط چشمی تست رو انجام دادیم ولی این بار با وصل کردن یه PS5 دیگه و استفاده از اکانت اروپا، تونستیم همزمان بازی رو روی هر دو دستگاه اجرا و با جا‌به‌جایی بین‌شون، تغییرات رو مقایسه کنیم.
بازی‌هایی که امتحان کردیم نسخه‌های PS4 بازی‌های Bloodborne، Ghost of Tsushima و Metal Gear Solid V: The Phantom Pain بودن. تو هر سه بازی، تغییرات بصری خیلی جزئی بود. بعد از مدت‌ها زل زدن به صفحه، به نظر بازی‌های روی پلی استیشن ۵ پرو کمی بهتر به نظر می‌رسیدن و این به‌خاطر کاهش اندک تاری تصویر بود. دوباره باید بگیم که تفاوت‌ها اون‌قدر ناچیزن که به‌راحتی از دید اکثر افراد پنهان می‌مونن. ولی با این‌که تفاوت بصری خیلی زیاد نبود، زمان بارگذاری بازی‌های PS4 روی PS5 Pro کوتاه‌تر شده بود؛ مثلاً انتقال‌های طولانی و معروف Bloodborne بین لوکیشن‌ها و Hunter’s Dream حالا چند ثانیه کوتاه‌تر شدن. حالا رفتن از 1st Floor Sick Room به Hunter’s Dream از ۱۱ ثانیه به ۹ ثانیه رسید. بازی Ghost of Tsushima هم یه بارگذاری طولانی بعد از نمایش لوگوی Sucker Punch داره که روی Pro کمی کوتاه‌تر شده. به نظر می‌رسه که بدون بهینه‌سازی ویژه توسعه‌دهنده‌ها، بیشتر بازی‌های PS4 تغییر خاصی نمی‌کنن و اونایی هم که تغییر می‌کنن نیاز به قابلیت‌هایی مثل نرخ فریم باز دارن؛ مثلاً Bloodborne که نرخ فریمش روی ۳۰ قفل شده، اون افزایش عملکرد مورد انتظار رو توی Pro هم نشون نمی‌ده. بازی Metal Gear Solid V هم شاید کمی سریع‌تر بارگذاری بشه ولی از قبل هم روی PS4 مشکل خاصی نداشت پس خیلی تفاوتی احساس نمی‌شه.

به‌طور کلی، PS5 Pro دستگاهیه که تاثیر بزرگی روی نحوه بازی کردن یا تجربه بیشتر افراد نداره. بازی‌هایی که تست کردیم، تغییرات خیلی کوچیکی رو نشون دادن که به خاطر همین نمی‌تونیم با اطمینان به کسی پیشنهاد کنیم PS5 Pro رو به جای یکی از مدل‌های ارزون‌تر PS5 بخره. بدتر این‌که، هنوز بازی‌هایی مثل Final Fantasy 7 Rebirth که گفته می‌شه بیشترین سود رو از قدرت PS5 Pro می‌برن، به‌روزرسانی لازم رو دریافت نکردن. مشکل بزرگ‌تر اینه که PS5 Pro از نظر ارزش پیشنهادی به اندازه PS5 اصلی نمی‌درخشه. هیچ بازی جدیدی نیست که قدرت اضافی این دستگاه رو به نمایش بذاره و هیچ بازی موجودی هم به شکل معناداری با PS5 Pro بهبود پیدا نکرده. حتی سونی آینده احتمالی کنسول رو هم نشون نداده که بتونه ما رو امیدوار کنه.
بنابراین، پلی استیشن ۵ پرو رو می‌شه تو همون دسته‌بندی دستگاه‌های گرون‌قیمت و غیرضروری مثل iPhone Pro اپل قرار داد. مشخصات فنی جدید شاید هیجان‌انگیز به نظر برسه ولی وقتی پولشو پرداخت کردین و دستگاه به دستتون رسید، تاثیرش کم‌رمقه و آدم رو به فکر فرو می‌بره که شاید اون پول رو بهتر می‌شد خرج کرد. کسایی که عاشق آخرین تکنولوژی‌ها هستن شاید کمی از این دستگاه بهره ببرن ولی برای بیشتر افراد، تفاوت‌ها چندان ضروری نیست. پس اگه دنبال تجربه بهترین عملکرد ممکن هستین، PC همچنان ارزش بیشتری برای پولتون داره.
به طور کلی اون چیزی که مارک سرنی و مهندسان سونی وعده دادن، تا حدی محقق شده و فاصله بین حالت Fidelity و Performance از نظر ظاهر و حس بازی کاهش پیدا کرده. این‌که حالا یه فناوری مثل PSSR و چیپ یادگیری ماشینی روی کنسول‌ها وجود دارن هم شگفت‌انگیزه. ولی فعلاً همه این‌ها روی کاغذ جذابه و برای پیشنهاد دادنش به عنوان جایگزین گزینه‌های ارزون‌تر کافی نیست. در نهایت، هنوز هم باید بین گرافیک بهتر و عملکرد روان‌تر یکی رو انتخاب کنید، هرچند با یه معامله کمی متعادل‌تر. امیدوارم یه روز PS5 Pro واقعاً نشون بده که چه توانایی‌هایی برای ارتقای بازی‌ها داره، ولی فعلاً این کنسول فقط برای کسایی مناسبه که پول اضافی دارن و می‌خوان مطمئن باشن که جدیدترین مدل رو دارن. برای بقیه، همون PS5 استاندارد کافیه.