بازی Project Spectrum؛ دلتا فورس با چاشنی وحشت؟

بازی Project Spectrum کاریه از تیم جِید (Team Jade) که فقط یه اسپین‌آف وحشتِ دلتا فورس نیست — ترکیبی عجیب از شوتر تاکتیکی و فضای ترسناک که توجه همه رو جلب کرده.

تریلر معرفی بازی

ترکیب ژانرها: شوتر تاکتیکی + ترس مدرن

بازی Project Spectrum بیشتر از این‌که یه بازی ترس باشه، تونسته به طرز جسورانه‌ای ژانرها رو با هم ترکیب کنه. در دایره‌ی تأثیرهای اون رزیدنت ایوِل، اِسکِیپ فرام تارکوف، دِد بای دی‌لایت و حتی عناصر سبک CRPG وجود دارن.

تیم جِید قبلاً در دلتا فورس مهارت‌شون رو نشون دادن، اما این‌ بار از اولین سنگِ بنا، بازی رو تغییر دادن؛ این یعنی پایه تاکتیکی دلتا فورس رو گرفتن و روی اون نورپردازی، فضای فوق‌العاده و فضاسازی وحشتناکی رو گذاشتن؛ طوری که توجه طرفدارهای بازی‌هایی مثل رزیدنت ایوِل و آلن وِیک رو هم جلب می‌کنه.

تجربه‌ای متفاوت در شوتر چند نفره

در نمایشی از بازی در گیمزکام، Project Spectrum با ترکیب المان‌هایی مثل حالت استخراج، بقا، و بازی نامتقارن (Asymmetrical) نمایان شد. بازیکن‌ها باید هم تاکتیک به خرج بدن، هم حواس‌شون جمع باشه چون همیشه نه تنها دشمن انسانی، بلکه نیروی ماوراء طبیعی هم تهدیدشون می‌کنه.

فضای بازی به گونه‌ای طراحی شده که وقتی از محیط پشت درخت یا سایه‌ها عبور می‌کنین، امکان اینکه ناگهان چیزی از تاریکی بیرون بزنه وجود داره — همین تغییرات غیرقابل پیش‌بینی جزو نقاطی هستن که بازی Project Spectrum رو متمایز می‌کنن.

در Project Spectrum شما در نقش یه مامور حرفه‌ای بازی می‌کنین که با هم‌تیمی‌ها از طریق یه سیستم ارتباطی مدرن در تماس هستین؛ این یعنی دقیقاً همون حال‌و‌هوای تاکتیکی و نظامی دلتا فورس (Delta Force) رو داره.

اما همین‌جا شباهت‌ها تموم می‌شن. یه تیم کاملاً متفاوت در استودیو تیم جید مسئول ساخت بازی Project Spectrum بوده و تمرکزش به‌ جای نبردهای انفجاری و واقع‌گرایانه، روی خلق ترس و اضطرابی عمیق‌تره — اون نوع وحشتی که معمولاً فقط در بهترین بازی‌های ترسناک تجربه می‌شه.

بازی با فضای تاریک، صداگذاری سنگین و طراحی محیط‌هایی پر رمز و راز، کاری می‌کنه که حتی وقتی الجه به دست هستید بازم احساس امنیت نکنین. بازی Project Spectrum ترکیب جالبی از انضباط نظامی و ترس روانی ارائه می‌ده؛ جایی که حتی مامورهای زبده هم گاهی از سایه‌ها می‌ترسن.

ماموریت در تاریکی

در نمایش گیم‌پلی بسته‌ی بازی Project Spectrum، گروهی از مامورها وارد عمارت متروکه‌ای می‌شن که با استفاده از دوربین مخصوص، منبع انرژی تاریکی به نام اِمبِر (Ember) رو پیدا کنن. از همون لحظه‌ی ورود، حس ناامنی در فضا موج می‌زنه؛ موجوداتی شبیه دمنتورهای (Dementor) هری پاتر روی سقف و درون ساختمان‌ها معلق هستن و موجوداتی نیمه‌زامبی هم کمین کردن. بازیکن باید تصمیم بگیره که بی‌صدا از کنارشون رد بشه یا باهاشون بجنگه.

با پایین رفتن شاخص سلامت ذهنی (Sanity Meter) جهان اطراف شروع به تغییر می‌کنه. توهم‌، صداهای مرموز و موجودات روح‌مانند به تدریج دید شما رو مختل می‌کنن. تابلوها از دیوار می‌افتن، زوزه‌ی باد از پنجره‌های شکسته به گوش می‌رسه و هر صدایی ممکنه نشونه‌ی یه چیز واقعی نباشه. ترسی که بازی منتقل می‌کنه، از جنس روانی و تدریجیه—جایی بین خیال و واقعیت.

به گفته‌ی بیزل وانگ (Basil Wang)، کارگردان بازی، نبرد با باس‌ها در نقاط مختلف نقشه پخش شدن و باس‌ها بسته به موقعیت، رفتار متفاوتی نشون می‌دن. مثلاً موجودات «الهام‌گرفته از اشعه‌ی ایکس» در بیشتر مناطق دشمن‌های ضعیفی هستن اما در محیط بیمارستان، قدرت می‌گیرن و به مینی‌باس تبدیل می‌شن.

شکارچی یا شکار؟

بازی Project Spectrum در کنار حالت اصلی، یه مسیر دوم برای بازی‌ کردن داره: ایفای نقش جلاد (Executioner). این موجود جهش‌یافته و آلوده، کابوس واقعی مامورهاست. سرعتش باورنکردنیه و می‌تونه با جهش‌های سریع و ضربات کشنده هر تیمی رو متلاشی کنه. این‌جاست که بخش مولتی‌پلیر نامتقارن (Asymmetrical Multiplayer) بازی خودشو نشون می‌ده. بازیکنا این‌جا می‌تونن در نقش این هیولا، تیم‌های انسانی رو با حسگرهایی شبیه وال‌هک و شاخک‌هایی که قربانی‌ها رو می‌قاپن، شکار کنن.

توازن بین قدرت و بقا

بیزل وانگ کارگردان بازی می‌گه: «جلاد قدرت زیادی داره و ما می‌خوایم بازی با اون لذت‌بخش باشه، اما باید محدودیت‌هایی هم وجود داشته باشه که تجربه‌ی بازیکنا از تعادل خارج نشه.»

بازیکن‌ها فقط بعضی مواقع به این حالت دسترسی پیدا می‌کنن که تجربه‌ی بازی تکراری یا خسته‌کننده نشه. مامورها هم آزادی زیادی در شخصی‌سازی دارن اما اگه بمیرن، بازی به‌ طور مداوم اون‌ها رو در چرخه‌ی شکست قرار نمی‌ده. در عوض، حضور جلاد به‌ عنوان یه «چاشنی» برای بازی طراحی شده که هیجانش حفظ بشه.

انتخاب اختیاری نوع گیم‌پلی

ریچ یو (Rich Yu) معاون کارگردان بازی، تأکید می‌کنه که چون Project Spectrum یه شوتر استخراجی (Extraction FPS) هم هست، بازیکن‌ها مجبور نیستن با جلاد یا دشمن‌های قوی روبه‌رو شن. همون‌طور که در بازی Evolve دیدیم، تمرکز بیش‌ از حد روی نبرد نامتقارن باعث از بین رفتن تعادل می‌شه. تیم توسعه سعی کرده این اشتباه رو تکرار نکنه. یو در این مورد می‌گه: «می‌تونین فقط منابع‌ رو جمع کنین و از نقشه خارج بشین، بدون این‌که لازم باشه با هیولا درگیر بشین.»

بقا متکی به خلاقیت

اگر در بازی Project Spectrum نقش مامور رو بازی کنین، برای مقابله با جلاد به منابع زیادی نیاز دارین. سیستم ساخت‌وساز بازی (Crafting System) به شما اجازه می‌ده سلاح‌ها رو ارتقا بدین یا ترکیب‌های خلاقانه‌ای بسازین که شانستون برای زنده‌ موندن بیشتر بشه.

به گفته‌ی بیزل وانگ، بازیکن می‌تونه مثلاً یه ربات خزنده درست کنه که نارنجک‌های دودزا حمل می‌کنه؛ بعد از راه دور، اون رو به نقطه‌ای خارج از دید بفرسته و دود رو به‌ صورت دستی فعال کنه که درگیری به نفع شما پیش بره. این ترکیب از تاکتیک و ترس، بخش بزرگی از جذابیت بازیه.

متای متفاوت و پیشرفت مامورها

ریچ یو توضیح می‌ده که ساختار کلی پیشرفت در بازی Project Spectrum با بازی‌های مشابه خیلی فرق داره. بر خلاف شوترهایی مثل تارکوف، این‌جا بازیکن‌ها می‌تونن مامورهای خودشون رو جذب، مدیریت و ارتقا بدن؛ چیزی شبیه به بازی‌های نقش‌آفرینی کلاسیک (CRPG). این بخش متا، بعدی استراتژیک به بازی اضافه می‌کنه که باعث می‌شه هر بازیکن مسیر رشد و تجربه‌ی خاص خودش رو داشته باشه.

نتیجه‌گیری: ترس و تاکتیک در یک قاب

با این‌که هنوز سوال‌های زیادی درباره‌ی بازی Project Spectrum بی‌پاسخ مونده —از نحوه‌ی اجرای سیستم PvPvE گرفته تا زمان انتشار رسمی— اما یه چیز واضحه: تیم جِید در خلق فضایی تاریک و پرتنش، موفق بوده.

ترکیب اکشن نظامی با ترس روانی، نبردهای استراتژیک با المان‌های وحشت و قدرت تخریب‌گر جلاد باعث شده این عنوان یکی از موردانتظارترین پروژه‌های چندژانری سال باشه.