کنسول بازی نینتندو سوییچ ۲ | Nintendo Switch 2

نقد و بررسی نینتندو سوییچ ۲

پس از یک انتظار طولانی که با درز اخبار و سپس اعلام رسمی در ژانویه ۲۰۲۵ همراه بود، نینتندو سوییچ ۲ (Nintendo Switch 2) سرانجام در اختیار بازیکنان قرار گرفت.

با وجود این، اگر بگوییم این کنسول شروع دشواری داشته، کم‌گویی کرده‌ایم؛ چرا که تامین موجودی در فروشگاه‌ها در مرحله اولیه با مشکلاتی همراه بود. این مسئله به‌ علاوه قیمت سوییچ ۲ (و همچنین قیمت بازی‌های سوییچ ۲) که نسبتاً بالا است، باعث شده که برخی از خریداران به دنبال جایگزین‌هایی برای این کنسول دستی باشند.

اکنون چند ماهی است که سوییچ ۲ را در اختیار داریم و هر روز را صرف اجرای بازی‌های نینتندو سوییچ ۲ و تست سخت‌افزار آن کرده‌ایم که عملکردش را ارزیابی کرده و پیشرفت‌های آن را نسبت به کنسول اصلی سال ۲۰۱۷ بسنجیم.

با وجود عدم جاه‌طلبی و نوآوری در این کنسول (حداقل در مقایسه با کنسول‌های قبلی مانند وی (Wii) و نینتندو دی‌اِس)، باور داریم که نینتندو در این‌جا یک سیستم استثنایی تولید کرده که نهایتاً پتانسیل کامل مفهوم «سوییچ» را محقق می‌سازد.

ارتقاهای آشکار، مانند پشتیبانی از وضوح تصویر 4K و 1440p در حالت داک (Docked Mode) و قابلیت ۱۲۰ هرتز (چه در حالت قابل حمل و چه در حالت داک روی نمایشگرهای سازگار) بسیار مورد استقبال قرار گرفته و نینتندو سوییچ ۲ را یک گام به همترازی با رقبای قدرتمندتر خود یعنی کنسول PS5 و ایکس‌ باکس سری ایکس و اِس نزدیک‌تر می‌کنند.

البته، سوییچ ۲ از نظر قدرت گرافیکی خالص، به اندازه دستگاه‌های ساخت سونی و مایکروسافت قدرتمند نیست، اما فاصله زیادی هم با آن‌ها ندارد. این موضوع را در نسخه‌های پورت‌ شده سوییچ ۲ از بازی‌هایی مانند استریت فایتر ۶ (Street Fighter 6) یا سایبرپانک ۲۰۷۷ (Cyberpunk 2077) به‌ وضوح مشاهده می‌کنیم.

استریت فایتر ۶ در نمایشگرهای سازگار، کنتراست قوی‌تر و رنگ‌های غنی‌تری را ارائه می‌دهد، در حالی که سایبرپانک ۲۰۷۷ نرخ فریم را برای عملکردی پایدارتر، روان‌تر می‌کند. این موضوع به‌ خوبی مشخصات سوییچ ۲ در بخش گرافیکی را نشان می‌دهد.

متاسفانه، می‌توان گفت که مجموعه بازی‌های نینتندو سوییچ ۲ در زمان عرضه کمی ضعیف و محدود بود. ماریو کارت وُرلد (ماریو کارت ورلد) بازی بزرگی است و یک عنوان ایده‌آل برای عرضه در روز اول به شمار می‌رود، اما بخش عمده‌ای از بازی‌های سوییچ ۲ در روز عرضه، نسخه‌های پورت‌ شده از بازی‌های نینتندو سوییچ اصلی یا عناوینی بودند که از پلتفرم‌های دیگر منتقل شده‌اند.

در حالی که دیدن عناوینی مانند افسانه زلدا: اشک‌های پادشاهی (The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom) با عملکرد فوق‌العاده پایدار 4K و ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه در سوییچ ۲ عالی است، این ارتقا برای کسانی که صرفاً به دنبال عناوین انحصاری فرست پارتی هستند، چندان رضایت‌بخش نبوده. خوشبختانه، سوییچ ۲ به واسطه قابلیت سازگاری روبه‌عقب (Backwards Compatibility) چشمگیر خود، جانی دوباره به بازی‌های نینتندو سوییچ اصلی می‌بخشد. در بخش بعدی بیشتر به این موضوع می‌پردازیم.

البته، نقاط ضعفی هم وجود دارند که باید در مورد آن‌ها صحبت کنیم. اول این‌که، عمر باتری در حالت دستی به‌ شدت ضعیف است و در مقایسه با مدل‌های اصلی سوییچ، تنزلی آشکار به شمار می‌رود.

همچنین تأخیر صوتی بسیار قابل توجهی را هنگام اتصال هدفون‌های بازی و ایربادها از طریق اتصال بلوتوث مشاهده کردیم. به علاوه، ساختار اصلی کنسول قدیمی در بسیاری جهات همچنان وجود دارد؛ از جمله یک هوم داشبورد (Home Dashboard) تقریباً یکسان، کمبود شخصی‌سازی و ادامه خطر دریفت در کنترلرهای جدید جوی‌کان ۲ (Joy-Con 2) یا همان دسته نینتندو سوییچ ۲.

اگرچه، سوییچ ۲ یک ابزار موفق و یک ارتقای عالی نسبت به نسخه قبلی هشت‌ ساله خود است. با وجود این، قطعاً مشتاق گسترش کتابخانه بازی‌های سوییچ ۲ هستیم؛ به‌ علاوه دریافت به‌روزرسانی‌های مختلف نرم‌افزاری که در آینده کیفیت این سیستم را ارتقا خواهد داد.

قیمت نینتندو سوییچ ۲ و دسترسی

سوییچ ۲ از تاریخ ۵ ژوئن ۲۰۲۵ به فروش رسید. قیمت خود کنسول ۴۴۹٫۹۹ دلار آمریکا است. همچنین یک بسته رسمی‌ عرضه شده که شامل یک نسخه دیجیتال از ماریو کارت ورلد به همراه کنسول می‌شود و قیمت آن ۴۹۹٫۹۹ دلار ا است.

از نظر قیمتی، سوییچ ۲ (اگرچه گران‌تر از نسخه پیشین) با دستگاه‌های دستی مشابه معاصر هم‌تراز است، از جمله استیم دِک اصلی (۳۹۹ دلار) و ایسوس راگ اَلای (۵۴۹٫۹۹ دلار). دستگاه‌های پرچمدار مانند استیم دک اولِد و راگ اَلای ایکس حتی گران‌تر هستند، بنابراین سوییچ ۲ در بازه قیمتی میان‌رده برای کنسول‌های دستی قرار می‌گیرد، اما نسبت به رقبا قیمت مناسبی دارد.

در مقایسه با کنسول‌های خانگی، نینتندو سوییچ ۲ ارزان‌تر از پلی استیشن ۵ (۴۹۹٫۹۹ دلار) است و در همان محدوده قیمت نسخه دیجیتال پلی استیشن ۵ (۳۹۹٫۹۹ دلار) قرار می‌گیرد. قیمت آن همچنین با ایکس باکس سری ایکس نسخه دیجیتال (۴۴۹٫۹۹ دلار) قابل مقایسه است.

شایان ذکر است که موجودی سوییچ ۲ از زمان پیش‌سفارش محدود بوده است. در زمان عرضه، خرید کنسول از فروشگاه‌های حضوری بسیار دشوار بود و موجودی آن در مناطق اصلی به سرعت تمام می‌شود. اگرچه، این وضعیت پیش از این نیز برای سوییچ اصلی و کنسول‌های رقیب مانند PS5 رخ داده بود. در هر دو مورد، موجودی در ماه‌های بعد از عرضه به‌ مرور افزایش یافت و انتظار می‌رود همین روند برای آخرین کنسول نینتندو نیز ادامه داشته باشد.

جدول مشخصات نینتندو سوییچ ۲

ویژگی برجسته نینتندو سوییچ ۲ در زمان باز کردن جعبه، طراحی و بهبود کیفیت ساخت آن نسبت به نسخه پیشین است. کنسول ظاهر کمتر اسباب‌بازی‌مانند دارد که عمدتاً به دلیل طراحی باریک‌تر و حذف رنگ‌بندی نئون قرمز/آبی کنترلرهای جوی کان اصلی است.

برخی ممکن است از نبود ظرافت و جذابیت بصری نسخه قبلی راضی نباشند که قابل درک است. اگرچه، این کنسول همچنان در بین سایر دستگاه‌های دستی رایج، برجسته است. سوییچ ۲ با وجود ابعاد بزرگ‌تر، به طور قابل توجهی باریک است؛ در واقع، ضخامت آن مشابه سوییچ اصلی است و بر خلاف دستگاه‌های بزرگی مانند استیم دِک اولِد و راگ اَلای ایکس سنگینی اضافی ندارد. این بدان معناست که حتی با نمایشگر بزرگ‌تر، کنسول همچنان قابل حمل باقی می‌ماند.

اگرچه توصیه می‌کنیم اگر قصد دارید سوییچ ۲ را خارج از خانه همراه خود ببرید، یک کیف محافظ هم برای آن تهیه کنید؛ زیرا با این‌که کنسول نسبت به نسخه قبلی مقاوم‌تر است، همچنان در برابر سایش و آسیب‌های محیطی مشابه هر دستگاه دستی دیگری آسیب‌پذیر است.

داک سوییچ ۲ نیز افزایش سایز را تجربه کرده اما این تغییر دلیل قانع کننده‌ای دارد. این بار داک دارای یک فن داخلی است که در طول جلسات طولانی بازی، کنسول را خنک نگه دارد. خوشبختانه، داک هنوز کوچک است و به راحتی در فضاهای محدود گیمینگ جای می‌گیرد. پس چه روی استند تلویزیون، چه روی میز کامپیوتر یا سایر فضاها، استفاده از سوییچ ۲ در حالت داک به آسانی امکان‌پذیر است. این داک همچنین دارای دو پورت USB، یک پورت اترنت و یک ورودی HDMI برای اتصال به تلویزیون یا مانیتور گیمینگ است.

در مورد خود دستگاه، جزئیات طراحی زیادی وجود دارد. کنسول اکنون دارای دو پورت USB-C است؛ یکی در بالا و دیگری در پایین. کنار هر پورت، مجموعه‌ای از بلندگوها قرار دارد. همچنین در قسمت بالا دکمه‌های پاور و ولوم، شکاف کارت بازی، جک هدفون ۳.۵ میلی‌متری و میکروفون داخلی قرار دارند.

کیفیت پایه یا کیک‌استند (Kickstand) سوییچ ۲ نیز به طور چشمگیری بهبود یافته است. مدل ۲۰۱۷ دارای یک پایه ساده و کوتاه در یک سمت بود که خیلی زمخت به نظر می‌آمد. مدل سوییچ،‌ این اولِد طراحی بهینه‌سازی کرد اما به طور کلی بهبود چندانی در آن ایجاد نکرد. در سوییچ ۲، پایه به طور کامل باز طراحی شده، تقریباً تمام طول کنسول را پوشش می‌دهد و قابلیت چرخش بیشتری دارد. این قابلیت، امکان آزادی عمل بیشتری برای قرار دادن کنسول روی سطح و بازی رومیزی فراهم می‌کند.

یکی دیگر از پیشرفت‌های مهم مربوط به اتصال کنترلرهای جوی کان ۲ به کنسول است. به جای سیستم ریل زمخت نسخه اصلی، سوییچ ۲ از اتصال مغناطیسی استفاده می‌کند. بنابراین، کنترلرهای جوی کان ۲ به‌ طور روان و فوری در جای خود قرار می‌گیرند و با فشار دادن دکمه‌ای که زیر دکمه‌های ZL/ZR قرار دارد، به آسانی جدا می‌شوند.

آخرین نکته این‌که سوییچ ۲ وزن بسیار کمی دارد. با وزن تنها ۵۳۵ گرم، کمی سنگین‌تر از سوییچ اصلی با ۳۹۹ گرم و سوییچ اولِد با ۴۲۲ گرم است. با توجه به تجربه اولیه، انتظار می‌رفت که دستگاه سنگین‌تر باشد اما باریکی و سبکی سوییچ ۲ بسیار دلپذیر است. در مقایسه با استیم دک اولِد با ۶۴۰ گرم، بازی با سوییچ ۲ در تخت یا در حال حرکت، فشار کمتری به کاربر وارد می‌کند.

نمایشگر

برخلاف نمایشگر سوییچ اولِد، نینتندو برای سوییچ ۲ از پنل LCD استفاده کرده است. این انتخاب ممکن است در نگاه اول یک کاهش کیفیت به نظر برسد اما در واقع بازگشت به LCD مزایای خاص خود را دارد. اول این‌که، LCD کمتر مستعد سوختگی صفحه است و بنابراین پنل، طول عمر بیشتری خواهد داشت.

به علاوه، نینتندو توانسته اطمینان حاصل کند که بازی‌ها همچنان در حالت دستی واضح و با رنگ‌های زنده نمایش داده می‌شوند. نینتندو نمایشگر خود را Vivid LCD توصیف می‌کند و این نامگذاری دقیق است. این نمایشگر از HDR10 پشتیبانی می‌کند، به این معنا که بازی‌هایی که از این فناوری پشتیبانی می‌کنند (مانند Super Mario Odyssey و بازی Metroid Prime 4: Beyond) در حالت دستی به همان اندازه چشم‌نواز و رنگارنگ خواهند بود که روی پنل OLED بزرگ‌تر دیده می‌شوند.

این صفحه نمایش ۱۰۸۰p همچنین از VRR (نرخ تازه‌سازی متغیر) پشتیبانی می‌کند که به بازی‌های سنگین کمک می‌کند فریم‌ریت روان‌تری داشته باشند و عناوین سازگار با ۱۲۰ هرتز بتوانند به این نرخ هدف دست یابند. در زمان عرضه، تعداد بازی‌هایی که از قابلیت ۱۲۰ هرتز سوییچ ۲ بهره می‌برند محدود است اما تأیید شده که Metroid Prime 4: Beyond دارای حالت عملکرد ۱۰۸۰p است که این نرخ تازه‌سازی بالا را هدف قرار می‌دهد. این بازی روی کنسول دستی با وضوح بومی ۱۰۸۰p قطعاً جلوه خیره‌کننده‌ای خواهد داشت.

البته، مواقعی پیش می‌آید که شاید نخواهید از HDR10 استفاده کنید، مثلاً برای صرفه‌جویی در مصرف باتری یا زمانی که بخواهید چشمان‌تان کمتر خسته شوند. خوشبختانه نینتندو این موضوع را در نظر گرفته و در منوی تنظیمات گزینه‌هایی برای غیرفعال کردن کامل HDR یا فعال کردن آن فقط برای بازی‌های سازگار با HDR وجود دارد.

در تست‌های انجام شده، هیچ مشکلی در مورد نمایشگر سوییچ ۲ وجود ندارد و این یک ارتقای چشمگیر نسبت به نمایشگر ۷۲۰p LCD نسخه اصلی است. افزایش به وضوح ۱۰۸۰p باعث شده هم بازی‌های سوییچ ۲ و هم بازی‌های سوییچ اصلی به شکل فوق‌العاده واضح نمایش داده شوند. حتی عناوینی که در حالت دستی از وضوح پویا استفاده می‌کنند، مانند Bayonetta 3 و Astral Chain به لطف قدرت بیشتر سوییچ ۲ به راحتی قادر به رسیدن به این هدف هستند.

رابط کاربری و تنظیمات

داشبورد Home نینتندو سوییچ ۲ در نگاه اول چندان جذاب نیست. در واقع، اگر گوشه‌های گرد آیکون‌های بازی روی سوییچ ۲ نبود، ممکن بود تفاوت آن با منوی کنسول اصلی را تشخیص ندهید. رابط کاربری هنوز نسبتاً ساده و یکنواخت است و تنها دو تم پایه سفید و مشکی برای انتخاب در دسترس است اما برخی بهبودهای کلیدی قابل توجه نیز وجود دارد.

مهم‌ترین نکته، عملکرد سیستم است. مشکلات مربوط به تاخیر ورودی به طور چشمگیری کاهش یافته و این موضوع بیشتر از همه در فروشگاه بازطراحی شده Nintendo eShop مشهود است. رابط کاربری کاملاً جدید است و آیتم‌ها به شکل مرتب‌تر و هوشمندانه‌تری سازمان‌دهی شده‌اند. هرچند هنوز با حجم زیادی از نرم‌افزارهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی در بخش تخفیف‌ها مواجه خواهید شد اما می‌توان گفت که eShop اکنون پاسخ‌گویی بسیار سریع‌تری نسبت به فروشگاه‌های پلی استیشن و مایکروسافت دارد.

در بخش تنظیمات سیستم، بیشتر گزینه‌های موجود در سوییچ اصلی در دسترس هستند. در سوییچ ۲، گزینه‌های بیشتری برای استفاده از ویژگی‌های جدید سخت‌افزار وجود دارد. این گزینه‌ها شامل تنظیم خروجی تلویزیون روی وضوح ۱۴۴۰p یا 4K، تنظیم دقیق HDR و همچنین جلوگیری از شارژ کامل باتری برای افزایش طول عمر آن در سال‌های آینده است. این ویژگی مشابه قابلیت‌های موجود در بهترین گوشی‌های آیفون و اندروید است و مشاهده آن در یک دستگاه دستی گیمینگ، تجربه خوشایندی به حساب می‌آید.

صدا

یکی از افزوده‌های مهم در نینتندو سوییچ ۲، پیاده‌سازی سیستم صوتی فراگیر اختصاصی است که توسط بلندگوهای بالا و پایین دستگاه پشتیبانی می‌شود.

آن‌چه بیش از همه ما را تحت تاثیر قرار داد، کیفیت بالای صدا در حالت دستی بدون استفاده از هدفون بود. بلندگوها نسبت به سوییچ اصلی به‌ طور قابل توجهی صدای خشک کمتری تولید می‌کنند (هر چند مدل OLED هم بهبودهایی داشت) و صدا را با وضوح شگفت‌آوری در چنین دستگاه جمع و جوری ارائه می‌دهند.

این بلندگوها برای انواع بازی‌ها عملکرد بسیار خوبی دارند، چه صدای گسترده و فراگیر The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom باشد و چه موسیقی‌های جذاب و ریتمیک Splatoon 3. حتی بازی‌های قدیمی NES و SNES که از طریق نینتندو سوییچ آنلاین قابل بازی هستند نیز از این کیفیت بهره می‌برند و ملودی‌های ساده آن‌ها با وضوح عالی شنیده می‌شوند.

پشتیبانی بلوتوث نقطه ضعف سوییچ ۲ در بخش صدا است. توجه داشته باشید که همچنان از پشتیبانی فراگیر خوبی برخوردار هستید اما در هدفون‌ها و ایربادهایی که تست شد،‌ تاخیر صوتی قابل توجهی حدود نیم‌ثانیه مشاهده شد. این تأخیر در هر دو حالت داک شده و دستی وجود داشت، اگرچه در حالت دستی واضح‌تر بود. توصیه می‌کنیم از هدفون سیمی از طریق جک ۳.۵ میلی‌متری استفاده کنید.

عملکرد نینتندو سوییچ ۲

در مجموع، عملکرد بازی‌ها جایی است که نینتندو سوییچ ۲ واقعاً خود را نشان می‌دهد. حداقل در این مرحله اولیه از عمر کنسول، دیگر خبری از فریم‌ریت‌های پایین و پورت‌های سوییچ کم‌کیفیت نیست.

تولیدات خود نینتندو تاکنون در این زمینه فوق‌العاده بوده است. بازی ماریو کارت ورلد در حالت داک‌شده با وضوح ۱۴۴۰p و در حالت دستی با وضوح ۱۰۸۰p به‌ صورت پایدار روی ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شود. این امر به‌ ویژه با توجه به تغییر این سری به دنیایی باز و زنده، بسیار چشمگیر است.

اگرچه برخی پورت‌های کنسول نیز شگفت‌‌انگیز بودند. برای مثال، استریت فایتر ۶ (با کیفیت تصویر کمی پایین‌تر و مقداری نویز قابل مشاهده) روی ۶۰fps هم به‌ صورت آنلاین و هم آفلاین اجرا می‌شود. حالت اصلی تک‌نفره ورلد تور محدودیت‌هایی دارد و نبردها روی ۳۰ فریم بر ثانیه قفل شده‌اند اما این تنها نقطه ضعف واقعی این پورت استثنایی به شمار می‌رود.

یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف، عمر باتری به شدت پایین سوییچ ۲ است. در حالت دستی، نینتندو تخمین می‌زند که عمر باتری بین دو تا شش ساعت و نیم باشد. اگرچه، در تمامی تست‌های انجام شده،‌ چنین چیزی مشاهده نشد. البته بازی‌های سنگین‌تر باتری را سریع‌تر مصرف می‌کنند، اما حتی با بازی‌های سوییچ اصلی نیز بیش از سه ساعت شارژ کامل به‌ دست نیامد.

حتی هنگام اجرای بازی‌های سبک‌تر، مانند عناوین ساید-اسکرولر یا بازی‌های کلاسیک نینتندو، عمر باتری محدود است. البته می‌توانید با کاهش روشنایی صفحه و غیرفعال کردن HDR برای برخی بازی‌ها، این مشکل را کمی کاهش دهید اما این به قیمت کاهش وضوح کلی تصویر خواهد بود.

به‌ طور تقریبی با بازی‌های سبک‌تر و با گرافیک پایین‌تر می‌توان نهایتاً حدود پنج ساعت عمر باتری را انتظار داشت. حتی وقتی کنسول روی داشبورد Home در حالت بدون استفاده باشد، باتری با سرعت بالایی تخلیه می‌شود؛ بنابراین حتماً مطمئن شوید که هنگام استفاده نکردن از دستگاه، آن را در حالت استندبای قرار دهید.

سازگاری با بازی‌های قبلی

سازگاری نینتندو سوییچ ۲ با بازی‌های پیشین عالی است، به‌ ویژه هنگام اجرای بازی‌های اصلی سوییچ. بیشتر بازی‌های سوییچ از حافظه داخلی سریع‌تر نینتندو سوییچ ۲ بهره‌مند می‌شوند. این بدان معناست که می‌توانید انتظار داشته باشید بازی‌ها سریع‌تر اجرا شوند و صحنه‌ها را سریع‌تر بارگذاری کنند. برای مثال، اجرای بازی Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition از داشبورد Home تا منوی داخل بازی حدود ۴ ثانیه طول کشید و سپس از منو به بازی حدود ۱۰ ثانیه بود.

البته بسیاری از بازی‌های سوییچ نیز از بهبود کیفیت تصویر و عملکرد کلی بهره‌مند شده‌اند، نه فقط بازی‌هایی که نسخه‌های ویژه Nintendo Switch 2 را دریافت کرده‌اند.

کنترلرهای جوی کان ۲

حالا به کنترلرهای همراه سوییچ ۲، یعنی جوی کان ۲ می‌پردازیم. در این‌جا نیز، نسبت به مدل قبلی در برخی جنبه‌ها بهبود قابل توجهی مشاهده می‌کنیم. طراحی کلی کنترلرهای جدید بسیار شیک‌تر شده و نسبت به کنترلرهای اصلی جوی کان، زوایایی کمی گردتر دارند. اندازه بزرگ‌تر آن‌ها باعث می‌شود حتی در جلسات طولانی بازی، راحت‌تر بتوانید با آن‌ها بازی کنید، حتی زمانی که یک جوی کان ۲ را برای بازی دو نفره با دوست خود به اشتراک می‌گذارید.

افزودنی مهم این کنترلرها، پشتیبانی از کنترل موس است که توسط برخی بازی‌ها، از جمله Civilization 7 و Cyberpunk 2077، پشتیبانی می‌شود. کنترل موس همچنین می‌تواند برای ناوبری در داشبورد Home و فروشگاه Nintendo eShop استفاده شود، هرچند نبود چرخ اسکرول کمی کار را سخت می‌کند. این پیاده‌سازی بسیار هوشمندانه و عملکرد آن کاملاً روان است، بدون این‌که شتاب غیرضروری داشته باشد. شما حتی می‌توانید حساسیت موس را در منوی تنظیمات سیستم و در بازی‌های پشتیبانی‌ شده تنظیم کنید.

شایان ذکر است که گزارش‌هایی مبنی بر وقوع Stick Drift در کنترلرهای جوی کان ۲ منتشر شده است و خود آنالوگ‌ها ظاهراً همان طراحی نسخه اصلی را دارند.

آیا باید نینتندو سوییچ ۲ را بخرید؟

بخرید اگر:

به دنبال ارتقای کامل نسبت به سوییچ اصلی هستید: به‌ سادگی می‌توان گفت نینتندو سوییچ ۲ تحقق کامل چشم‌انداز سوییچ است. بهبود شگرف در عملکرد، همراه با زمان بارگذاری فوق‌العاده و نمایشگر ۱۰۸۰p واضح، این کنسول به‌ عنوان یک دستگاه بازی قابل حمل بی‌نظیر ارا‌ئه می‌شود.

مجموعه مناسبی از بازی‌های سوییچ دارید: بازی‌های سوییچ اصلی شما روی نینتندو سوییچ ۲ بهتر از همیشه اجرا می‌شوند. اگرچه همه بازی‌ها از بهبود کیفیت تصویر و عملکرد بهره نمی‌برند، اما آن‌هایی که بهره می‌برند، هرگز به این خوبی نبوده‌اند. به علاوه، اکثر بازی‌ها از زمان بارگذاری سریع‌تر کنسول جدید سود می‌برند.

به یک دستگاه بازی قابل حمل واقعی نیاز دارید: با وجود بزرگ‌تر بودن نسبت به سوییچ اصلی، نینتندو سوییچ ۲ همچنان به همان اندازه باریک است. اگر از حجم بالای دستگاه‌هایی مانند Steam Deck دلخور هستید، سوییچ ۲ یک گزینه عالی و قابل حمل است، به‌ ویژه برای بازی در حال حرکت و بیرون از خانه.

نخرید اگر:

منتظر بازی‌های بیشتر شرکت نینتندو هستید: لیست بازی‌های عرضه شده توسط خود نینتندو برای سوییچ ۲ بسیار محدود است. اگر ماریو کارت ورلد مورد علاقه شما نیست و علاقه‌ای به تجربه مجدد برخی از بازی‌های نسخه نینتندو سوییچ ۲ ندارید، بهتر است صبر کنید تا کتابخانه بازی‌ها گسترده‌تر شود.

به دنبال یک دستگاه بازی با عمر باتری طولانی هستید: عمر باتری سوییچ ۲ بسیار کم است. اگرچه پک‌های باتری برای افزایش زمان بازی قابل حمل وجود دارند، اما این کار باعث افزایش حجم کنسول می‌شود. اگر زیاد سفر می‌کنید یا اغلب در مسیرهای طولانی هستید، عمر باتری سوییچ ۲ ممکن است شما را ناامید کند.

جدول مقایسه سوییچ ۲ با رقبا