توسط : بازی Avatar: Frontiers of Pandora یک بازی اکشن و ماجراجویی از نوع اپن‌ورلده که ۱۶ آذر ۱۴۰۲ منتشر شده. تو این پست نگاهی داریم به این بازی که توسط یوبی‌سافت منتشر شده.
بازی آواتار تو نگاه اول شبهات‌هایی به یک بازی دیگه که یوبی‌سافت منتشر کرده، یعنی فارکرای داره: دنیاهای باشکوه، اما خطرناکی که منتظرن کشف شدن هستن؛ رگه‌هایی از شورش و جنگ‌های چریکی؛ تفاسیر سیاسی ساده و تا حدی سطحی و در نهایت صحنه‌های نبرد انفجاری. شرکت Massive Entertainment توسعه‌دهنده این بازیه که زیرمجموعه ناشر بازی، یوبی‌سافت محسوب می‌شه.
توسعه‌دهنده‌ها از فیلم‌های پرفروش جیمز کامرون پیروی کرده‌ن و تمام تلاش خودشون رو کرده‌ن تا یک دنیای بزرگ و خارق‌العاده بسازن. تو این بازی اپن‌ورلد می‌تونید تو محیط‌های چشم‌نواز گشت بزنید و درگیر جنگ با انسان‌های مستعمره‌نشین بشید. این بازی PS5 برای ویندوز و ایکس باکس ایکس و اس هم عرضه شده. با این‌که بازی Avatar: Frontiers of Pandora مرزهای بازی‌های اپن‌ورلد و همین‌طور خود آواتار رو جابه‌جا نمی‌کنه، اما کاملاً سرگرم‌کننده‌س.آ
گیمر تو این بازی نقش یک «ناوی» جوان رو بازی می‌کنه که تو اسارت فرقه RDA (گروهی از انسان‌ها) بزرگ شده. اول بازی، کاراکتر اصلی از این محیطی که توش با بدرفتاری و کنترل‌گری بزرگ شده فرار می‌کنه. اینجاست که ماجرای ما شروع می‌شه و شخصیت اصلی به دنبال گذشته و هم‌کیش‌های خودش می‌گرده به عضوی از گروه مقاومت ناوی تبدیل می‌شه.
از اینجای بازی به بعد، همون چیزیه که تو بیشتر بازی‌های اپن‌ورلد می‌بینیم؛ ماجراجویی، درگیری، دنبال منابع مختلف گشتن، به‌دست آوردن محل زندگی و انجام کلی مأموریت جانبی. چیزی که لابه‌لای ماجراهای بازی گنجونده شده، اهمیت به محیط زیست و منابع طبیعیه. بخش‌های زیادی از پاندورا توسط عوامل انسانی آلوده شده؛ از معدن‌ها گرفته تا پالایشگاه‌های بزرگ نفت. بیشتر بازی صرف نابودی این مقرها و تأسیسات می‌شه. مأموریت‌ها با ترکیبی از مخفی‌کاری و نبرد برای پیروزی در برابر نیروهای نظامی انجام می‌شن.
مخفی‌کاری تو بازی ساده، اما کارسازه. نکته‌ای که تو این وجه از بازی کمک‌کننده‌ست اینه که کلاه نیروهای RDA دید اون‌ها رو به سمت بالا محدود می‌کنه و گیمر هم از این ضعف برای مخفی‌کاری استفاده می‌کنه. از نظر اکشن هم گیمر می‌تونه با استفاده از انواع سلاح‌ها و ابزارها با دشمن بجنگه؛ از تیرکمون‌های مخصوص گرفته تا پرتاب‌کننده‌های نیزه و اسلحه‌های انسان‌ها. دست‌های بلند و کشیده ناوی‌ها به اون‌ها اجازه می‌ده انسان‌ها رو به‌راحتی به اطراف پرتاب کنن.
وقتی پایگاه یا تأسیسات خاصی نابود می‌شه، محیط اطرافش هم به‌تدریج تغییر می‌کنه. گیاه‌ها دوباره سبز می‌شن و حیوان‌ها هم دوباره وارد اون منطقه می‌شن. این اتفاق علاوه بر این‌که لذت‌بخش و چشم‌نوازه، منابع جدیدی هم در اختیار گیمر قرار می‌ده. تو محیط‌های زنده‌شده می‌شه از انواع منابع غذایی برای ارتقاء مهارت آشپزی استفاده کرد، منابع طبیعی جمع کرد یا از پوست حیوانات برای ارتقاء سلاح‌ها و تجهیزات استفاده کرد. بازی آواتار Frontiers of Pandora با همچین روندی، از اونچه طبیعت می‌تونه به ما ببخشه، حس خوشایندی توی گیمر ایجاد می‌کنه. گیمر باید منابع در زمان مناسب و با روش درست جمع‌آوری کنه تا بهترین کیفیت ممکن رو از منابع به‌دست بیاره. مثلاً موقع شکار حیوانات باید این کار تمیز انجام بشه تا پوست یا گوشت اون‌ها آسیبی نبینه.
بازی به‌شکل قانع‌کننده‌ای یکپارچگی کاراکتر با طبیعت رو به ما نشون می‌ده. حتی پیمایش درست تو جنگل باعث می‌شه بتونیم سریع بدویم یا پرش‌های بلندتری داشته باشیم و این لحظات باعث به‌وجود اومدن تجربه‌های هیجان‌انگیزی می‌شه. چیزی که می‌شد بهتر بهش پرداخت، جنبه روایی ناوی‌هاست. گاهی این‌که ناوی‌ها مدام با لحن پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها در حال نصیحت کردن و به اشتراک گذاشتن خرد فراوان‌شون هستن، کسل‌کننده می‌شه.
حتی کاراکتر جوان بازی هم با لفاظی‌های رویایی خودش به بقیه شباهت زیادی پیدا می‌کنه و این شباهت ناوی‌ها بعضی مواقع باعث می‌شه که گرفتن ارتباط شخصی و احساسی با کاراکترها سخت بشه.
در کل، محیط بازی Avatar: Frontiers of Pandora برای PS5 و پلتفرم‌های دیگه واقعاً چشم‌نواز و خیره‌کننده‌ست و نبردها و مخفی‌کاری‌ها هم سرگرم‌کننده هستن. آواتار یک بازی خوش‌ساخته که می‌تونه شما رو مدت‌ها سرگرم کنه. اگر طرفدار فیلم‌های جیمز کامرون هم باشید که لذت بازی دوچندان خواهد بود.
